Dzwonnica z dwoma dzwonami: pierwszy im. Aleksandry i drugi im. B. Wężyków (fundatorów kościoła i dziedziców dóbr - rojowskich)
Kościół filialny w Rojowie istniał z modrzewia już od niepamiętnych czasów. W r. 1880 padł w ruinę w jego miejsce zbudowano murowany i 10.12.1883 pobenedyktowano.
Zakrystia ze szafą. Znajduje się monstrancja srebrna, pozłacana, kielich srebrny, pozłacany z pateną srebrną.
wejście na ambonę przez zakrystię
Plac wokół kościoła jest poświęcony i w razie potrzeby może służyć jako cmentarz. Plac ten należy do kościoła w Rojowie.
Na placu przy kościele stoi kamienny krzyż w miejscu, gdzie stał kościół drewniany.
Wnętrze kościoła z widokiem na ołtarz który jest cały z drzewa, nad obrazem Matki Boskiej znajduje się obraz mniejszy przedstawiający św. Wojciecha, Biskupa i Męczennika, malowany przez Terleckiego.
Ołtarz późno gotycki. Jeden tylko ołtarz z obrazem Matki Boskiej, piastującej na łonie stojące Dzieciątko Jezus, malowany przez malarza Fr. Terleckiego.
chór organowy bez organ.
Wieża murowana, służy jako dzwonnica.
Kościół z cegły czerwonej nieotynkowany w stylu neogotyckim.
Wokół kościoła zasadzonych jest bardzo wiele drzew. Kościół stoi jak w pięknym gaju na wzgórzu, dlatego widoczny jest na całą okolicę.