Wszystkim dzieciaczkom w dniu ich święta dużo radości i uśmiechu! Fontanna w parku miejskim, koniec lat trzydziestych.

Fontanna w parku miejskim, lata pięćdziesiąte. Ostatnio często nazywa się park miejski-parkiem kosynierów. Jeżeli jest to nazwa oficjalna, czy są jakieś dokumenty lub inne materiały źródłowe to potwierdzające? Jeżeli to nazwa potoczna, to może czas to zmienić i urzędowo nadać parkowi imię Kosynierów (tylko jakich)? A wtedy, w czasie hucznych uroczystości otwierania nowego, zrewitalizowanego parku będzie można odsłonić tabliczkę z nową-starą nazwą.

Fontanna w parku miejskim. Koniec lat sześćdziesiątych. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.

Nie byłem harcerzem-nie był moim komendantem. Nie chodziłem do liceum-nie był moim nauczycielem ani wychowawcą. Pan Stanisław był moim znajomym. Bardzo żałuję, że tylko znajomym. Zdjęcie ze zbiorów Stanisława Stawskiego. Napis na odwrocie: Chwila oddania hołdu pomordowanym i poległym harcerzom. Ostrzeszów 1.IX.1984.

Gdzieś na szlaku...

Jak miesiąc maj to obowiązkowa wyprawa do lasku klasztornego! Rok 1958, klasa X na wycieczce z wychowawcą Stanisławem Ścierskim. W tamtych czasach w Polsce funkcjonowały 7-klasowe szkoły podstawowe oraz szkoły stopnia licealnego klasy 8-11.

Koniec lat 40-tych, fragment budynku przy ulicy Kaliskiej. Obecnie mieści się w nim szkoła języków obcych, wcześniej była stolarnia Stanisława Lamka. Widoczne wejście do zakładu stolarskiego Antoniego Witczaka zostało zamurowane. W białej koszuli stoi Stanisław Stawski, kolega pana Stasia jak i bohaterka drugiego planu nierozpoznani. Ze zbiorów Stanisława Stawskiego.

Stanisław Stawski 1927-2023 Nigdy nie zapomnimy. Tyle pytań zostało bez odpowiedzi.

Lata 30-te, w stronę kościoła farnego, mijając ulicę Okrężną, zmierza Władysław Golus z żoną Anielą (z d. Kinastowska).

Lata trzydzieste, kamienica przy ulicy Kolejowej 47 (styk z ulicą Sienkiewicza, obecnie Kolejowa 23). Przed budynkiem stoją rodziny Jurkiewiczów i Lisowskich. Nad wejściem wisi szyld z rysunkiem chomąta i końskiej uprzęży oraz widnieje nazwisko: Tomasz Jurkiewicz. Ta piękna elewacja już nie istnieje, została zdewastowana i wyrównana. Ze zbiorów Marii Wichnowskiej.