Szkoła Podstawowa nr 1, rok 1973. Klasa "zerówka". Zdjęcie zrobione w świetlicy szkolnej.

Początek lat trzydziestych, ślusarnia-kuźnia Marcina Czwordona (z uniesionym młotem). Zakład znajdował się przy ulicy Sienkiewicza, w miejscu obecnego sklepu metalowego Spółdzielni "Rolnik'. Po lewej stronie zdjęcia stoi mała dziewczynka, jest to prawdopodobnie Janka (Florentyna) Narożna.

Ulica Sikorskiego, lata 50-te (początek 60-tych?). Od lewej kamienice: Kuśnierczyków, Kucharskich, Korinthów i Życkich. Ostatni widoczny budynek należał do państwa Kupczyków, ale to już jest Rynek. Z rozwiniętą markizą skład bławatów prowadzony przez Stefana Kucharskiego.

Brama triumfalna postawiona na cześć p. Prezydenta dnia 22 maja 1925 przez STOWARZYSZENIE RZEMIEŚLNIKÓW W OSTRZESZOWIE. Spis osób pod bramą triumfalną przed wizytą prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego dn. 22. 05. 1925 roku. Siedzą od lewej: 1. Aleksander Stafecki - kowal 2. Adam Balcerek - krawiec 3. Stefan Mieszała - szewc 4 - Leonard Bąkowski - kierownik gazowni i wodociągów 5. Franciszek Rogalewski - krawiec 6. Paweł Seydak - burmistrz 7. Józef Caliński - stolarz 8. Paweł Korinth - ogrodnik 9. Stanisław Pieluszyński - ... 10. Kasper Bacik - szewc 11. N N Stoją od lewej: 12. NN 13. NN 14. NN 15. Marcin Czwordon - kowal 16. Stanisław Sztul - ślusarz, 17. ...Kołodziej - piekarz 18. Marian Malinowski - redaktor Gazety Ostrzeszowskiej 19. ...Górski - zegarmistrz 20. Jan Rokita - Szewc 21. Ludwik Świderski - piekarz, urzędnik 22. ... Manikowski - rymarz, 23. Ignacy Kawalkiewicz - fryzjer 24. Szczepan Perski - szewc 25. Antoni Kucharski - krawiec 26. ...Zarankiewicz - krawiec 27. ...Krzykała - pisanie podań, rzeźbiarz amator, 28. Andrzej Caliński - rymarz, tapicer, 29 - Józef Witczak - kołodziej, 30. Szczepan Feige - browarnik, 31. Wojciech Trypuła - piekarz. Brama triumfalna stoi na ulicy Sienkiewicza, na wysokość dzisiejszych ulicy Farnej i Przesmyk, w kierunku Kaliskiej. Może uda się zdobyć jeszcze więcej informacji o bohaterach tej fotografii i uzupełnić brakujące dane? To bezcenne zdjęcie z opisem ostrzeszowskich rzemieślników zawdzięczamy panu Tadeuszowi Mieszale. Bardzo dziękujemy.

Rok 1963, plac zabaw przy ulicy Bohaterów Stalingradu (Zamkowej). Widoczna willa Biskupskich i "zameczek". Jeżeli rozpoznajecie bawiące się w piaskownicy dzieciaczki, to nie omieszkajcie podzielić się tą wiedzą. Rewelacyjna fotka!

Rok 1959. Plac zabaw z widokiem na klasztorek. Od lewej: Jan, Paweł i Maciej Domagalscy.

Legendy FUM-u: Henryk Drożak i Kazimierz Nalepa. Zdjęcie z roku 1987, zrobione na stołówce, w trakcie studniówki pierwszego rocznika technikum mechanicznego obróbki skrawaniem. Pan Henryk był wychowawcą tej klasy i nauczycielem fizyki. Pan Kazimierz wykładał język polski i niemiecki. Za zdjęcie dziękujemy Piotrowi Kaczmarkowi.

Rok 1979, ulica 21 stycznia. W pochodzie pierwszomajowym maszerują przedszkolaki z Przedszkola nr 1, poprzebierane za postacie z bajek. Pierwsze idą krasnoludki z baśni o Królewnie Śnieżce prowadzone przez panią Marię Jędrzejak. Na parkingu przegląd aut motoryzacyjnego przemysłu PRL-u.

Lata 50-te. Ulica Sienkiewicza zakorkowana przez furmanki, którymi przyjechali gospodarze do miasta, na targ. W tamtych czasach, tzw. kurzy rynek zlokalizowany był w okolicach dworca PKS. Na rogu z ulicą Kolbego, widoczny szyld sklepu z galanterią Pelagii Niełacnej. W głębi, rozebrana na początku lat 70-tych, lodownia. Znając datę zbudowania, widocznego po drugiej stronie ulicy nowego domu, który należał do państwa Nowickich, można by ustalić dokładną datę powstania zdjęcia. W kamienicy na lewo od domu Nowickich, mieściła się pasmanteria, której właścicielką była Jadwiga Domagalska. Rewelacyjna fotka!

W Ostrzeszowie dawniej odbywały się trzy targi: na placu Kazimiera, o którym wielu jeszcze pamięta, na Borku-tam handlowano głównie żywcem, trzeci na placu Sienkiewicza (okolice dworca PKS) zwany "kurzym targiem". Prezentowane zdjęcie, z lat 50-tych, pokazuje fragment tego targu przy ulicy Sienkiewicza. Milicjant legitymujący handlowców stoi na drodze, która prowadziła do posesji Franciszka Hendrykowskiego. Ta dróżka, wybrukowana kamieniem polnym, istnieje do dzisiaj, by ją zobaczyć wystarczy iść na tył sklepu rybnego. Pan Franciszek był rzeźnikiem, mówił powoli i trochę się jąkał, dlatego dorobił się przezwiska "Afranek". Z tym przydomkiem wiąże się pewna historia. Otóż pan Franciszek chciał zrobić jakiś grubszy interes, który zdecydowanie nie wypalił i stracił dużą kasę. Na tą okoliczność powstało zabawne powiedzenie " A ...Franek, a sto tysięcy, a gdzie? A w d...e", które długo krążyło po mieście.