Stanisław Łucjan Thiel urodzony 20 października 1881 roku we Wrocławiu. Uczestnik I wojny światowej, w stopniu podporucznika walczył na terenie Francji i Rosji. W czasie Powstania Wielkopolskiego dowódca frontu południowego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, w stopniu pułkownika, dowódca 17 DP. W roku 1922 przechodzi do rezerwy i zarządza majątkiem w Doruchowie, biorąc równocześnie czynny udział w życiu społeczno-politycznym Ostrzeszowa. W czasie okupacji więziony, potem w konspiracji w składzie Narodowych Sił Zbrojnych. Zmarł nagle 9 września 1943 roku pod wpływem szoku spowodowanego widokiem zmarłej kilka dni wcześniej córki Katarzyny. Staraniem syna Kazimierza ekshumowany i pochowany w rodzinnym grobowcu w Doruchowie. Pośmiertnie awansowany na stopień generała brygady.