Zdjęcia
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W niedzielę 12 sierpnia otwarcie wystawy rozpoczęto uroczystą defiladą. Trybunę ustawiono na ulicy Zamkowej obok willi państwa Biskupskich (obecnie Tuliszki). Ulicą maszerują poczty sztandarowe Straży Pożarnej. Zdjęcie pochodzi z kolekcji szklanych klisz znalezionych w Ostrzeszowie na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W niedzielę 12 sierpnia otwarcie wystawy rozpoczęto uroczystą defiladą. Trybunę ustawiono na ulicy Zamkowej obok willi państwa Biskupskich (obecnie Tuliszki). Wśród zaproszonych gości rozpoznano: starostę powiatu kępińskiego-Nicefora Dąbrowieckiego, przedstawiciela Urzędu Wojewódzkiego-Tadeusza Bruniewskiego, prezydenta Wielkopolskiej Izby Rolniczej-Kajetana Morawskiego oraz zastępcę Okręgu Korpusu płk. Erwina Więckowskiego. Obok trybuny stoją dostojnicy miejscy i kościelni m.in. burmistrz- Paweł Seydak, właściciel Gazety Ostrzeszowskiej-Marian Malinowski i proboszcz Grzegorz Kucharski. Ulicą maszerują poczty sztandarowe Towarzystw Gimnastycznych SOKÓŁ. Zdjęcie pochodzi z kolekcji szklanych klisz znalezionych w Ostrzeszowie na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8.
130 lat temu, 20 lipca 1894 roku urodził się Paweł Seydak- wieloletni burmistrz Ostrzeszowa. Funkcję tę pełnił w latach 1923-1935. W latach 1936-1938 sprawował władzę w Grabowie. W styczniu 1939 roku, na krótko przed wybuchem wojny został burmistrzem w Kępnie. Po wojnie został ponownie wybrany burmistrzem Kępna jednak władza ludowa szybko pozbyła się niewygodnego, przedwojennego włodarza. Zmarł 11 listopada 1969 roku. W roku 2022 Rada Miejska w Ostrzeszowie uchwaliła wyróżnienie im. Pawła Seydaka. przyznawane zasłużonym osobom i organizacjom. Na zdjęciu z końca lat 20-tych, w środku Paweł Seydak, po jego lewej naczelnik OSP Zbigniew Stawinoga.
Druga połowa lat trzydziestych. Widok na Ostrzeszów z okolicy posesji państwa Stafeckich przy ulicy Kolejowej (obok ronda). Na wprost widoczna kaflarnia Tomasza Stasierskiego, powstała w 1935 roku (obecnie FCB). Po lewej fabryka, w której przed wojną podobno produkowano mydło, czyli przodek POLLENY. Ze zbiorów Lucyny Kaszper, udostępnione przez Muzeum Regionalne.
Lata 30-te. Ostrzeszowskie elegantki w parku miejskim, stoją na tle ówczesnego gmachu sądu czyli obecnego Urzędu Miasta. Ustawiona bokiem, w ciemnej sukni-to Agnieszka Heblińska, w środku- drobniutka pani -to Antonina Świtoń. Tyle tyle udało się rozpoznać. Oczywiście liczymy na Was i nie zamykamy tematu. Ze zbiorów Wojciecha Hendrykowskiego.
Cudowna fotografia z przedwojennego przedstawienia bożonarodzeniowego. Zwróćcie uwagę na jakże piękne i bogate kostiumy wykonawców jasełek. U dołu, trzeci z lewej stoi Władysław Golus-współzałożyciel chóru DZWON I Muzeum Regionalnego. Rozpoznano jeszcze: Adele Rossę, braci Walerego i Józefa Pisullów, Wincentego Kozłowskiego i Antoniego Kaja(?). Na pamiątkowym zdjęciu, w dużej części to członkowie ostrzeszowskich chórów i Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ Ze zbiorów Patryka Jarosza.
Pomagamy w poszukiwaniu krewnych pani Taylor z USA, którzy być może mieszkają w naszym regionie. Pradziadkiem p. Taylor był Józef Szymala, w okresie międzywojennym mieszkał w Ostrzeszowie, był kupcem i piłkarzem TPN "Ruina". Żonaty z Anną z domu Gabryś. Małżonkowie w czasie II wojny zostali wywiezieni na roboty przymusowe do Niemiec. Losy Anny nie są znane, nie wiadomo czy przeżyła wojnę. Józef Szymala ur. 1879 r. Wodziczna, syn Jana i Elżbiety Dastych, zm. 9 grudnia 1952 r. w Ostrzeszowie. Anna Szymala ur. 30 kwietnia 1877 w Szklarce Przygodzkiej (Glasdorf). . Towarzystwo Piłki Nożnej RUINA - 1920 rok. Stoją od lewej: Edward Stawinoga (3-ci), Sauer (9-ty), Józef Pisulla (10-ty), Maksymilian Stawinoga((13-ty), za nimi JÓZEF SZYMALA, Kurzawa, Stempiń.
03,08,1933, zdjęcie z uroczystości przyznania tytułu Honorowego Obywatela Ostrzeszowa Janowi Dirske. Panowie stoją na ulicy Kościelnej (obecnie Mickiewicza), przed kościołem farnym. Rozpoznano: 1 Marian Malinowski-właściciel Gazety Ostrzeszowskiej, 2 Franciszek Szczepański- kierownik szkoły podstawowej, 3 JAN DIRSKA, 4 Paweł Seydak-burmistrz Ostrzeszowa, 5 Nicefor Dąbrowiecki- starosta powiatu Kępińskiego. Jan Dirska 1854-1941. Przemysłowiec, działacz społeczny, członek i sponsor Towarzystwa pomocy Naukowej im. K. Marcinkowskiego, prezes Towarzystwa Młodzieży Kupieckiej, w okresie zaboru pruskiego członek Rady Miejskiej w Ostrzeszowie, a w latach 1910-1913 jej przewodniczący, w latach 1919-1920 pierwszy polski burmistrz Ostrzeszowa, 1924-1928 dyrektor Banku Ludowego w Ostrzeszowie. Honorowy Obywatel Miasta od 03.08.1933 roku. Ze zbiorów Marii Moś.
ul. Krakowska (dzisiaj ul. Gen. Sikorskiego) - przypuszczalnie lata '30 (TadMie). Zdjęcie dobrze znane, ale warte przypomnienia, tym bardziej że doskonale uzupełnia się ze wcześniejszymi. Skłaniałbym się na datowanie tej fotografii na czas zaborów, świadczyć może o tym część szyldów w języku niemiecki. Wtedy ulica Krakowska czyli obecna Sikorskiego nazywała się Breslauer Strasse. (DziejeOstrzeszowa)
ul. Krakowska (dzisiaj ul. Gen.Sikorskiego 22) - przypuszczalnie lata '30 (TadMie). Kamienica obecnie bardzo zmieniona, dobudowane jest piętro. Mężczyzna stojący w progu to Stefan Mieszała, strażak, szewc, członek zarządu Cechu. W oknie na piętrze, dziewczynka z kotkiem przypomina Anielę Polarczyk, często goszczącą na naszych przedwojennych zdjęciach. Czy ktoś może potwierdzić te przypuszczenia? Dopełnieniem tego pięknego zdjęcia byłoby rozpoznanie wszystkich osób. (DziejeOstrzeszowa)
ul. Krakowska (dzisiaj ul. Gen.Sikorskiego) z lotu ptaka - data nieznana - może lata'30. TadMie. Na zdjęciu nie ma kamienicy przy wjeździe na rynek, od strony ulicy Sikorskiego. Zdjęcie został zrobione z dachu gmachu internatu salezjańskiego po roku 1940, wtedy niemieccy okupanci zburzyli ten dom by poszerzyć ulicę. Pierwszy budynek po lewej należał do państwa Rosenfeldów, następny do Mieszałów. Może ktoś posiada wiedzę do kogo należały pozostałe kamienice? DziejeOstrzeszowa.
Jest to tylna ściana gabinetu języków klasycznych w gimnazjum księży salezjanów ozdobiona malarstwem iluzjonistycznym przedstawiający portyk willi rzymskiej. Autorem był ostrzeszowski malarz - nazwiska niestety nie znam. Za naszej pamięci ( 1969-1973) w sali tej ocalała jeszcze ściana przednia zabudowana tablicą zwieńczoną tympanonem z dwoma bocznymi przeszklonymi witrynami. TadMie.
Data zdjęcia nieznana. Na pewno po 1926 r. wtedy burmistrzem został Pawel Seydak. Wydaje mi się, że był to burmistrz komisaryczny. Pan Aleksander Piontek - gospodarz miejski- zwany dziadzią Piontkiem, codziennie patrolował ulice z taczką i dokonywał drobnych napraw dziś byśmy powiedzieli w infrastrukturze miejskiej (TadMie). Ostrzeszowscy strażacy, koniec lat 20-tych. W środku siedzi burmistrz-Paweł Seydak, po jego lewej-naczelnik straży-Zbigniew Stawinoga. Za nimi ustawił się Stefan Mieszała-szewc z zawodu (Dzieje Ostrzeszowa).
Sezon na grzyby czas zacząć! Zapraszamy więc, wraz z ostrzeszowską młodzieżą, na wycieczkę do lasu. Są to prawdopodobnie Pieczyska lub Królewskie, przed wojną były to ulubione miejsca leśnych wypraw mieszkańców Przedmieścia. Rozpoznano: Antoninę Świstoń (trzecia z lewej) i Walerego Pisullę (leży). Kawalera z charakterystyczną, bujną grzywką, znamy ze zdjęć Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej i batalionu ON "Ostrzeszów". Mamy nadzieję, że uda nam się jeszcze poznać jego tożsamość. Ze zbiorów Patryka Jarosza.
Lata trzydzieste, kamienica przy ulicy Kolejowej 47 (styk z ulicą Sienkiewicza, obecnie Kolejowa 23). Przed budynkiem stoją rodziny Jurkiewiczów i Lisowskich. Nad wejściem wisi szyld z rysunkiem chomąta i końskiej uprzęży oraz widnieje nazwisko: Tomasz Jurkiewicz. Ta piękna elewacja już nie istnieje, została zdewastowana i wyrównana. Ze zbiorów Marii Wichnowskiej.
Towarzystwo Cyklistów i Motorzystów w Ostrzeszowie, lata 30-te. Trzeci z prawej stoi Piotr Zawadka-prezes towarzystwa. Zdjęcie wykonano prawdopodobnie na strzelnicy Bractwa Kurkowego lub na strzelnicy przy ulicy Klasztornej. Dwa piękne i podobne zdjęcia. To samo miejsce, ci sami panowie, zbliżony czas, na pewno jeszcze kogoś rozpoznamy!
Rok 1935, plac Borek. Widoczna willa Niera i kaflarnia. Budynki wyburzono na początku lat 70-tych pod budowę szpitala. Dawniej na Borku odbywał się targ, handlowano głównie żywcem, dlatego otoczony jest charakterystycznym ogrodzeniem. Na zdjęciu Maria Biedowicz z córką Ireną. Ze zbiorów Krystyny Wawrzyniak.
Z kolekcji szklanych klisz znalezionych w Ostrzeszowie na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8. Zdjęcie wykonane z okna, prawdopodobnie kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8 (dawna Ogrodowa). Bardzo ciekawa panorama centrum przedwojennego Ostrzeszowa. Dom po lewej z balkonem to budynek, który stoi w głębi podwórza posesji przy ulicy Daszyńskiego 5. Balkonu obecnie już nie ma. Z nim domy przy ulicy Łaziebnej. Ta niska "betlejemka" stoi i nadal cieszy oko. Idąc dalej widzimy ścianę kamienicy z czterema okienkami-to już jest Stawek. Patrząc w lewo, z kominem na środku skośnego dachu-to dom państwa Adamskich, zburzony w latach 80-tych. Patrząc na wprost z masztem do przewodów telefonicznych to kamienica przy ulicy Poprzecznej 2. Maszt został zachowany i góruje nad okolicą do dzisiaj. A dalej, co gdzie stoi, przy jakiej ulicy i co się zmieniło, to proszę się już samemu zabawić. Ten fragment miasta, jak widzimy na tej, niestety nie za dobrej jakościowo fotografii, nie uległ jakieś radykalnej zmianie.
Brama triumfalna postawiona na cześć p. Prezydenta dnia 22 maja 1925 przez STOWARZYSZENIE RZEMIEŚLNIKÓW W OSTRZESZOWIE. Spis osób pod bramą triumfalną przed wizytą prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego dn. 22. 05. 1925 roku. Siedzą od lewej: 1. Aleksander Stafecki - kowal 2. Adam Balcerek - krawiec 3. Stefan Mieszała - szewc 4 - Leonard Bąkowski - kierownik gazowni i wodociągów 5. Franciszek Rogalewski - krawiec 6. Paweł Seydak - burmistrz 7. Józef Caliński - stolarz 8. Paweł Korinth - ogrodnik 9. Stanisław Pieluszyński - ... 10. Kasper Bacik - szewc 11. N N Stoją od lewej: 12. NN 13. NN 14. NN 15. Marcin Czwordon - kowal 16. Stanisław Sztul - ślusarz, 17. ...Kołodziej - piekarz 18. Marian Malinowski - redaktor Gazety Ostrzeszowskiej 19. ...Górski - zegarmistrz 20. Jan Rokita - Szewc 21. Ludwik Świderski - piekarz, urzędnik 22. ... Manikowski - rymarz, 23. Ignacy Kawalkiewicz - fryzjer 24. Szczepan Perski - szewc 25. Antoni Kucharski - krawiec 26. ...Zarankiewicz - krawiec 27. ...Krzykała - pisanie podań, rzeźbiarz amator, 28. Andrzej Caliński - rymarz, tapicer, 29 - Józef Witczak - kołodziej, 30. Szczepan Feige - browarnik, 31. Wojciech Trypuła - piekarz. Brama triumfalna stoi na ulicy Sienkiewicza, na wysokość dzisiejszych ulicy Farnej i Przesmyk, w kierunku Kaliskiej. Może uda się zdobyć jeszcze więcej informacji o bohaterach tej fotografii i uzupełnić brakujące dane? To bezcenne zdjęcie z opisem ostrzeszowskich rzemieślników zawdzięczamy panu Tadeuszowi Mieszale. Bardzo dziękujemy.
Z kolekcji szklanych klisz znalezionych w Ostrzeszowie na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8. Dawna Wigilia ks. Jan Twardowski. Przyszła mi na wigilię zziębnięta głuchociemna z gwiazdą jak z jasną twarzą — wigilia przedwojenna z domem co został jeszcze na cienkiej fotografii z sercem co nigdy umrzeć porządnie nie potrafi z niemądrym bardzo piórem skrobiącym w kałamarzu z przedpotopowym świętym z Piłsudskim w kalendarzu z mamusią co od nieszczęść zasłonić chciała łzami podając barszcz czerwony co śmieszył nas uszkami z lampką z czajnikiem starym wydartym chyba niebu z całą rodziną jeszcze to znaczy sprzed pogrzebów Nad stołem mym samotnym zwiesiła czułą głowę Nad wszystkie figi z makiem — dziś już posoborowe Przyszła usiadła sobie. Jak żołnierz pomilczała Jezusa z klasy pierwszej z opłatkiem mi podała
Francja elegancja. Pierwsza elegantka z lewej to Kazimiera Kuśnierczyk (po mężu Kozłowicz). Myślę że nie będziemy obojętni wobec tak uroczych dziewczyn i postaramy się jak najszybciej ustalić tożsamość pozostałych dwóch. Zdjęcie podpisane: Ostrzeszów 1 czerwiec 1939 roku. FOTO SZULC. Zwróćcie uwagę na datę, dokładnie za trzy miesiące wybuchnie wojna i runie znany im świat.
Lata 40-te, ulica Strumykowa. Na chodniczku przysiadł sobie mój tata-Jędrek Kuśnierczyk. Dobrze widoczne "kocie łby" czyli kamienie polne, którymi wybrukowana była ulica. W latach 70-tych wszystkie ulice w centrum zostały zaasfaltowane. Obecnie bruk zaczyna przebijać się przez asfalt, tak że niedługo ostrzeszowska starówka odzyska swój przedwojenny wygląd.
Z kolekcji szklanych klisz znalezionych w Ostrzeszowie na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8. Portret nieznanej, niestety rodziny. Prawdopodobnie mieszkańcy jednej z kamienic przy ulicy Ogrodowej (Daszyńskiego). Może charakterystyczna uroda córek, pomoże w ustaleniu nazwiska tej familii. Kolejne piękne zdjęcie naszego tajemniczego fotografa.
Na grzyby z mandoliną! Lata trzydzieste. Ostre Góry, Pustkowie, Królewskie? Gdzie powstała ta niezwykłej urody fotografia, nie dowiemy się pewnie nigdy. Ale możemy spróbować rozpoznać uczestników wyprawy. Nam się udało ustalić jedno nazwisko: druga z lewej to Antonina Świstoń-często gości na zdjęciach ukazujących się na naszym portalu. Ze zbiorów Patryka Jarosza
Regionalna Wystawa Rolniczo Przemysłowa Powiatu Kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15.08. 1934 rok. Park miejski był również miejscem gdzie odbywały się pokazy związane z wystawą. W widocznej z boku, drewnianej altanie-specjalnie zbudowanej na tą okoliczność-mieściła się restauracja i kawiarnia. Od lewej: Irena Malinowska, Helena Spychalska, NN, Emilia Spychalska. Ze zbiorów Grzegorza Kosmali.
Regionalna Wystawa Rolniczo Przemysłowa Powiatu Kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15.08. 1934 rok. Z kolekcji szklanych klisz znalezionych na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8 (dawniej Ogrodowa). Zbiornik fontanny w parku miejskim, służył za basen do prezentacji ryb hodowlanych. Dobrze widać jak go podzielono na cztery części.
Na załączonej pocztowce widoczny jest pierwszy park w mieście Schildberg, bo taka była wówczas nazwa Ostrzeszowa. Powstało wówczas Stowarzyszenie(Towarzystwo) upiększania miasta są to lata 1897 do 1913. Verschönerungsverein Schildberg. Pewne dokumenty tego Stowarzyszenia znajdują się w Archiwum Państwowym w Kaliszu. Inwentarz zespołu: Akta miasta Ostrzeszowa sygnatura 52. To tak na marginesie planowanych prac w Parku przy ul. Piastowskiej.Od ul. Zamkowej wejścia nigdy nie było. Przejście zrobiono dopiero po wysiudaniu ks.ks. Salezjan z Ostrzeszowa. Pocztówka jest zrobiona po roku 1904. Zakończono wtedy budowę domu przy ul. Zamkowej 13,narożnik ul. Gorgolewskiego (Zielonej), ale przed wybudowaniem budynku przy ul. Zamkowej 11. Pierwszą nazwę ulicy w Ostrzeszowie otrzymała ulica Zielona. Ulica Zamkowa powstała dopiero po wybudowaniu kościoła ewangelickiego. Jan Taylor
Regionalna Wystawa Rolniczo Przemysłowa Powiatu Kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15.08. 1934 rok. Park miejski był również miejscem wystawowym. Tutaj zaprezentowano model willi Timilinga (Biskupskich, aktualnie własność p. Tuliszki), wykonany przez Józefa Calińskiego. Wśród panów, którzy przysiedli przy makiecie rozpoznana Sylwestra Siofa (drugi z lewej). Za ogrodzeniem budynek sądu, obecnie UMiG, w oknach widoczne żaluzje. Ciekawe czy się jakieś zachowały?
Z kolekcji szklanych klisz znalezionych w Ostrzeszowie na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8. Portret kobiety o dość osobliwej urodzie i niezwykłym stroju. Na kliszach takich ciekawych postaci jest więcej, kilka z nich ma zdjęcie zrobione na tle tej drewnianej bramy. Mamy nadzieję, ze komuś wyda się znajoma i uda nam się rozpoznać podwórko, na którym powstała fotografia.
Regionalna Wystawa Rolniczo Przemysłowa Powiatu Kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15.08. 1934 rok. Z kolekcji szklanych klisz znalezionych na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8 (dawniej Ogrodowa)/ Park miejski był również terenem wystawowym, prezentowano tam hodowlę ryb: karpi i linów, które pływały sobie w fontannie. W drewnianym budynku, zbudowanym specjalnie na wystawę, mieściła się restauracja i kawiarnia.
Strzelnica wojskowa w lesie klasztornym, rok ok. 1915. Ciekawostką jest, że obiekt ten budował oddział, w którym służbę wojskową odbywał Władysław Stopa rodem z Kościana. Stacjonując w Ostrzeszowie (wtedy Schildberg) zainteresował się cegielnią na Budach, i tak mu się spodobała, że po latach wrócił do Ostrzeszowa i w 1926 roku został właścicielem tego zakładu.
Lata 20-te, na ławeczce siedzą, od lewej: nierozpoznana pani, Roch Kinastowski (stelmach-kołodziej z Grabowskiej), Anna Kozłowska (za męża Pisulla). Jedno z nielicznych zdjęć, na którym widać cmentarz żydowski, a dokładniej otaczający go mur. Ciemna, duża plama na środku fotografii to gmach sądu, obecnie budynek UMiG przy ulicy Zamkowej. Wydawałoby się niepozorne zdjęcie a takie cenne!
Szklane klisze z Ostrzeszowa. Kolejne zdjęcie ze szklanych klisz znalezionych na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8. Przypominamy, że poszukujemy informacji o przedwojennych właścicielach i mieszkańcach tego domu, chcemy poznać tożsamość tajemniczego fotografa i ludzi, którym robił zdjęcia. Na fotografii dwie niezwykłe kobiety uchwycone na ulicy Chmielnej (zdjęcie od strony Borku). Ciekawe kim są? Może to mieszkanki Borku lub okolicznych ulic, a może znajome z Przedmieścia, które wybrały się w czwartek na targ? Kto wie, czy mistrz Antoni z okien swojego mieszkania na poddaszu, nie przygląda się fotografowi i jego modelkom?
Szklane klisze z Ostrzeszowa. Prezentujemy pierwszą fotografię z serii zdjęć ze szklanych klisz, znalezionych na strychu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8. Za zeskanowanie dziękujemy Grzegorzowi Kosmali-właścicielowi zakładu fotograficznego STUDIO 6X6. Przedstawione zdjęcie zrobiono prawdopodobnie z okna lub dachu kamienicy przy ulicy Daszyńskiego 8 (dawniej Ogrodowa) w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Musimy się dowiedzieć kim był tajemniczy fotograf. Na pewno była to postać nie tuzinkowa, może lekarz, może nauczyciel? Będziemy też chcieli dociec kto jest na tych odnalezionych zdjęciach. Bo na większości fotografii są ludzie: mundurowi i cywile, pojedyncze osoby i całe rodziny, są bogaci i biedni, smutni i radośni. Wkrótce to Państwo obejrzycie i sami ocenicie. Najpierw jednak chcielibyśmy zebrać jak najwięcej informacji o tej kamienicy. Zwracamy się więc do Was Szanowni Ostrzeszowianie: jeżeli posiadacie wiedzę na temat tego budynku, jego właścicieli i rodzin go zamieszkujących prosimy o kontakt.Może wspólnie uda się przywrócić pamięć o ludziach zaklętych w szklanych kliszach. A teraz cieszmy się zdjęciem, na którym widać ulicę Ogrodową (Daszyńskiego) i Łaziebną, dalej jakąś stodołę i dom przy ulicy Kościuszki i górującą nad wszystkim wieżę ciśnień. Wieża wygląda że jest w remoncie. Gdyby fotograf przesunął aparat bardziej w lewo, podziwialibyśmy teraz fantastyczne zdjęcie kościoła Św. Anny. Ale i tak jest to cudowna fotografia, a ulica Ogrodowa, nienadaremnie nosiła taką nazwę.
Lata trzydzieste, uroczystości Bożego Ciała na rynku w Ostrzeszowie. Główny ołtarz zbudowany jest przy wejściu do ratusza, przed nim stoi szpaler złożony z członków Bractwa Kurkowego. Widoczne organizacje i stowarzyszenia ze sztandarami. Zwracają uwagę pięknie udekorowane kamienice. Budynku na rogu Rynku i Krakowskiej już niema, został zburzony przez Niemców w czasie okupacji. Za te trzy fotografie, trzy najprawdziwsze perły dziękujemy prezesowi Stowarzyszenie Regionalny Ośrodek Dokumentacji Wieża 1916 w Ostrzeszowie, panu Grzegorzowi Kosmali.
Lata trzydzieste, procesja Bożego Ciała na rynku w Ostrzeszowie. Doskonale widoczne szczegóły architektoniczne budynków, można sobie zajrzeć do sklepów i mieszkań. Ale najcudowniejsi na tych zdjęciach są ci odświętnie ubrani ludzie, nieświadomi że zostali schwytani i zaklęci na wieki w szklanej kliszy. Ze zbiorów Stowarzyszenie Regionalny Ośrodek Dokumentacji Wieża 1916 w Ostrzeszowie
Dworek przy ulicy Kaliskiej, sierpień 1938 rok. Na schodach przy wejściu do drewnianej altany stoją od lewej: Franciszka Idczakówna (po mężu Janiak), Jadwiga Tyc ( siostra Józefa i córka Wiktorii Błaszczyk), Józef Błaszczyk ( brat Jadwigi i syn Wiktorii Błaszczak), Wiktoria Błaszczyk ( żona Pawła-leśniczego w Wysocku Wielkim), Stanisława(?) Marczak z córką. Pani Marczak mieszkała w domu kolejowym za przejazdem, w kierunku Grabowa. Za piękną fotografię dziękujemy Grażynie Dolacie, za informację Janowi Taylorowi.
Dom przy ulicy Grabowskiej 21, początek lat trzydziestych. Pierwsza komunia święta, nierozpoznanego niestety chłopca. U góry, pierwszy z prawej: Antonii Kozłowski, poniżej jego żona-Marianna z domu Anissimo (!). Obok pani Marianny - Agnieszka Góra - właścicielka budynku. Piękne dzieciaki, cudowna fotografia. Może jeszcze uda się uzyskać o niej więcej informacji?
Lata trzydzieste. Panie na zdjęciu to: Helena Korszun (z d. Furmańska) i Antonina Świtoń. Panów nie znamy, może Państwo pomożecie w ich zidentyfikowaniu? Szczególnie o uwagę prosimy teraz mieszkańców Przedmieścia, być może fotografia powstała w waszej okolicy. Może to być ulica Św. Mikołaja, może Grabowska, może Wiejska lub Wieluńska. Mamy nadzieję, że wspólnie uda nam się rozwiązać tę zagadkę. Ze zbiorów Patryka Jarosza.
Towarzystwo Chóru Kościelnego im. Stanisława Moniuszki w Ostrzeszowie. Lata trzydzieste. Kamienica należąca i będąca siedzibą Banku Ludowego, przy ulicy Krakowskiej 24 (obecnie Sikorskiego). Dobrze widoczna tablica upamiętniająca posiedzenie Rady Ludowej, na której zapadła decyzja o przystąpieniu Ostrzeszowa do Powstania Wielkopolskiego. Na drzwiach szyld, który bez wątpienia dotyczy Towarzystwa Chóru Kościelnego im. Stanisława Moniuszko. Na pierwszym piętrze budynku było duże pomieszczenia, które bank wykorzystywał na posiedzenia i konferencję. Prawdopodobnie tę salę użyczano chórowi na zebrania i ćwiczenia. Niestety zdjęcie jest słabej jakości i udało nam się rozpoznać tylko: Michała Wizę, Józefa Gruszkę i Stefana Hazubskiego. Ze zbiorów Marii Bacik (Wiza)
Rynek w Ostrzeszowie, lata trzydzieste. W tyle widoczna kamienica przy ulicy Zamkowej, w której obecnie mieści się kwiaciarnia SAVINA. Rzuca się w oczy dziwne urządzenie zwieńczone jasnym kołem, jest to prawdopodobnie stacja benzynowa. Pomóżcie nam rozpoznać spacerujących panów, szczególnie interesuje nas przystojniak z wąsikiem, spotkać można go na wielu przedwojennych fotografiach: prywatnych i tych powiązanych z chórem i organizacjami katolickimi. Gość już tyle napsuł nam krwi, że czas najwyższy poznać jego tożsamość. Ze zbiorów Patryka Jarosza.
Schyłek lat 20-tych, przy pomniku Tadeusza Kościuszki. Po prawej stronie stoi Wacław Ogrodowski. Pomnik został wzniesiony w roku 1917, w setną rocznicę śmierci przywódcy insurekcji. Ufundowany przez Towarzystwo Gimnastyczne SOKÓŁ, obelisk stanął za, rozebranym w 1939 roku, kościołem Św. Anny. Obecnie jest to teren ogródków dziecięcych im. Walentego Dymka. W czasie wojny pomnik został zniszczony przez Niemców, w 1985 roku z ofiarowanych przez Ignacego Mosia środków, roztrzaskane przez okupanta tablice zostały zrekonstruowane. W tym roku obchodzić będziemy 125-tą rocznicę utworzenia w Ostrzeszowie gniazda Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ, dlatego wraz z Muzeum Regionalnym i Towarzystwem Przyjaciół Ziemi Ostrzeszowskiej poszukujemy zdjęć, dokumentów i pamiątek po tej jakże zasłużonej dla naszego miasta organizacji. Ze zbiorów Bohdana Ogrodowskiego/
Lipiec 1931 rok. Jedyne, znane nam, przedwojenne zdjęcie, na którym widać cmentarz ewangelicki. W tyle widoczny jest mur przy alei Wolności. Równolegle do ścieżki, na której stoją: Jadwiga i Józef Gruszkowie, w czasie okupacji Niemcy zbudują obwodnicę czyli ostrzeszowską "autostradę". W tym miejscu, zostaną wkrótce, położone tory kolejki wąskotorowej, które połączą cegielnię na Budach z dworcem kolejowym. Dotąd cegłę produkowaną na Budach wożono na kolej furmankami. Ze zbiorów Krystyny Pilarczyk.
Przydrożna kapliczka przy skrzyżowaniu ulicy Wieluńskiej i Wichrowej. Lata międzywojenne. Kapliczka wybudowana została na początku XX wieku, dokładna data niestety nie jest znana. Wiadomo, że została ufundowana przez rodzinę Kinastowskich i postawiona na ich ziemi. Kapliczka obecnie jest zadbana i w bardzo dobrym stanie. Stoi w malowniczym miejscu, trochę w głębi jakby skryta, niełatwo ją dostrzec pędząc w pośpiechu samochodem. Betonowy krzyż został w latach osiemdziesiątych, zniszczony przez upadające drzewo, w które trafił piorun i został wymieniony na metalowy. Kapliczką opiekują się i remontują mieszkańcy sąsiadujących z nią domów.
Rok 1944, ulica Kościuszki. Pierwsza z lewej: Renata Niełacna, dziewczynka i chłopiec to prawdopodobnie dzieci niemieckich osadników. Kolejne dziewczynki to: Halina Bracka, Gabrysia i Agatka Pichetówny. Dzieci stoją w miejscu gdzie przepływa Strzegowa. Cudowne i cenne zdjęcie, fotografie z lat okupacji to bardzo rzadkie okazy. Zawsze gdy uda się zdobyć taki unikat, nachodzi mnie myśl: ile jeszcze takich perełek macie Państwo w swoich zbiorach i ile z nich nigdy nie poznamy albo gorzej-zostaną zniszczone! Po raz kolejny proszę: szukajcie w albumach i rodzinnych archiwach i dzielcie się swoimi skarbami.
Lata trzydzieste, Ulicą Sienkiewicza prawdopodobnie maszerują członkowie Stronnictwa Narodowego. Nie znane są okoliczności powstania zdjęcia ani co to za pochód. Ale fotka rewelacyjna! Aż się chce jeszcze bardziej poszukiwać pamiątek z dawnych czasów gdy trafia się na takie perełki! Ze zbiorów rodziny Prusinkiewiczów.
W maju 1919 roku na Rynku w Ostrzeszowie miała miejsce bardzo uroczysta msza w intencji niedawno odzyskanej niepodległości. Prawdopodobnie zdjęcie pochodzi z tego właśnie dnia i przedstawia przemarsz organizacji, stowarzyszeń, wojska i mieszkańców ulicami miasta. Fotografię zrobiono z okna domu państwa Pisullów przy ulicy Sienkiewicza. Na placu po prawej stronie, gdzie jeszcze niedawno był dworzec PKS-u, widać kuźnie Franciszka Kozłowskiego. Galopującego konia na bramą pamiętacie? To jest właśnie to miejsce.
Początek XX wieku, ulica Sienkiewicza, dawniej w czasie zaborów, Neuestrasse. W kamienicy po prawej mieściła się księgarnia i introligatornia Alberta Pisulli. Pan Albert miał sześcioro potomstwa, więc wśród widocznej gromadki dzieci spora część to zapewne jego. W głębi, gdzie współcześnie przebiega ulica Kaliska, zauważyć można fragment lodowni (budynek z latarenką), której właścicielem był rzeźnik Antoni Pierzycki. Lodownia została rozebrana na początku lat siedemdziesiątych.
Rok 1935, panorama Ostrzeszowa wykonana z dachu kościoła farnego. To zdjęcie jest jak wehikuł czasu, pozwala pospacerować po starym Ostrzeszowie, zajrzeć do okien domów i obejrzeć na rynku sklepowe witryny, zobaczyć synagogę na Piekarach i browar na Chmielnej. Można udać się na Borek i sprawdzić jak wyglądał stary szpital, przejść obok willi i kaflarni Karla Niera, mijając park i szkołę powszechną, dotrzeć do więzienia i sądu, spotkać się z ewangelikami przy kościele Chrystusa Króla i obowiązkowo wpaść na basztę i odwiedzić klasztorek. Bogactwo detali tej fotografii jest przeogromna i żaden opis tego nie odda. Trzeba znaleźć chwilę, przysiąść i zanurzyć się w uliczki, skwery i place naszego miasteczka sprzed prawie stu lat.
Drugie zdjęcie zrobione jest przez wspaniałego ostrzeszowskiego fotografa-Grzesia Kosmalę w czerwcu 2020 roku, w czasie remontu dachu kościoła farnego. Przy tej okazji gorąco pozdrawiam ks. proboszcza Leszka Szkopka. Możecie teraz Państwo zobaczyć jak zmieniało się nasze miasto, porównać obie fotografie i odnaleźć różnice je dzielące.
Strzelnica państwa Śliwińskich przy ulicy Klasztornej, koniec lat trzydziestych. Ciekawe co za uroczystość zgromadziła tak dużo ostrzeszowskich organizacji i stowarzyszeń, na Młodych Polkach poczynając, a na ONR-owcach kończąc? Oraz tak wiele eleganckich dam i zacnych dżentelmenów? Wśród gości udało nam się rozpoznać, niestety tylko kilka osób: Antoniego Pierzyckiego i Wacława Górę-druhów Bractwa Kurkowego, ks. proboszcza Grzegorza Kucharskiego, Jana Chwalisza-reprezentanta chóru kościelnego MONIUSZKO, Czesława Motyla z chóru męskiego DZWON i pana Piotra Marszałka(w centralnym miejscu, w meloniku i sumiastymi wąsami), który należał chyba do wszystkich towarzystw. Za zdjęcie dziękujemy Marii Jakowickiej.
Bractwo Kurkowe w Ostrzeszowie. Rok 1936, impreza z okazji wyboru druha Antoniego Pierzyckiego na króla kurkowego (siedzi czwarty z prawej). Na wprost ks. proboszcz Grzegorz Kucharski, po jego lewej: Wacław Góra. Szósty z lewej siedzi: Józef Kuśnierczyk, za nim stoi pan Kokot (piekarz). Ostatni po prawej stronie, stoi: Franciszek Feige. Niewiele zachowało się zdjęć i dokumentów z przedwojennej działalności Bractwa Kurkowego (wcześniej Strzeleckiego), dlatego liczymy, że uda się jeszcze kogoś zidentyfikować. Jeżeli posiadacie Państwo fotografię, dokumenty lub informację o bractwie, bardzo prosimy o udostępnienie i kontakt z nami.
Lata trzydzieste, ulica Kolejowa. Po prawej widoczny dom (Kolejowa 39), w którym była piekarnia. Podobno piekarnia przetrwała do czasów dzisiejszych. Zakupy zrobione, chlebek kupiony, jeszcze tylko pamiątkowe zdjęcie i można wracać do domu. Cudowna fotografia, spróbujmy więc sprawić by te panie przestały być anonimowe.
Towarzystwo Gimnastyczne SOKÓŁ w Ostrzeszowie. 16 maja 1935 roku, ulica Krakowska (Sikorskiego). Na zdjęciu druhowie Sokoli, uczestnicy pogrzebu naczelnika ostrzeszowskiego SOKOŁA Władysława Wodniakowskiego. Z prawej, na pierwszym planie: Ludwik Starczewski z Jedlec koło Gołuchowa. Pan Ludwik tak się zakochał w naszym miasteczku, że wysłał swojego syna-Mariana do Ostrzeszowa, by pobierał naukę w gimnazjum salezjańskim. Ze zbiorów Wojciecha Starczewskiego.
Park Miejski w Ostrzeszowie Rada Miasta Ostrzeszowa uchwaliła budowę parku przy szosie na Szklarkę w 1927 roku. Zważywszy na niewielką jeszcze ilość zieleni i małe drzewka, to można założyć, że zdjęcie powstało około 1930 roku. Widoczne domy przy ulicy Piastowskiej, na Borku z kominem to kaflarnia, dalej za drzewami, dach willi Karla Niera, właściciela kaflarni. Budynki w latach 70-wyburzono pod budowę szpitala. Piękna i cenna fotografia!
Koniec lat trzydziestych. Wśród miłośników wypoczynku i muzykowania na łonie natury udało nam rozpoznać. Z lewej bliźniaków: Idziego i Stanisława Dolatów, stoi drugi z lewej: Czesław Kasprzak, stoi pierwszy z prawej: Stanisław Pilarczyk, ze skrzypcami: Wacław Ciećka, z akordeonem: Zygmunt Graf. Spróbujmy zidentyfikować pozostałe osoby. Ciekawe gdzie powstała ta fotografia? Może na Klaukach? Ze zbiorów Małgorzaty Dolaty.
Baszta w Ostrzeszowie. Lata trzydzieste, teren zameczku. Pierwszy z lewej stoi: Idzi Dolata, czwarty: Stanisław Dolata (bliźniacy!). Przy ulicy Zamkowej widoczna willa państwa Biskupskich (obecnie p. Tuliszki), dalej wieża kościoła Chrystusa Króla. Może przy Państwa pomocy uda się poznać nazwiska kolegów braci Dolatów? Ze zbiorów Małgorzaty Dolaty.
Rok 1941, lata okupacji. Zwracają uwagę napisy na drogowskazach w języku niemieckim. Na zdjęciu został uwieczniony pogrzeb Franciszki Hazubskiej. Kondukt wyrusza z domu żałoby przy ulicy Powstańców Wielkopolskich 5 i kieruje się w stronę cmentarz. Nabożeństwo żałobne w kościele było zabronione. Podobno był to ostatni tak duży i uroczysty pochówek w Ostrzeszowie. Wkrótce Niemcy zabronili i tak już skromnych i okrojonych uroczystości pogrzebowych. Kondukt miał wyruszyć z domu zmarłego w zupełnej ciszy, za trumną na cmentarz podążać mogła tylko najbliższa rodzina, bez ministrantów, chorągwi i krzyża. Udział księdza był kategorycznie zabroniony. Pokropienie zwłok wodą święconą, odmówienie różańca i odśpiewanie pieśni wykonywała wyznaczona do tego osoba świecka. Ostrzeszów w czasie wojny został wcielony do tzw. Kraju Warty i przyłączony do Niemiec. Polacy w tym okręgu byli wyjątkowo okrutnie i nieludzko traktowani. Niemcy dążyli do całkowitej eksterminacji Polaków, wcześniej chcieli zlikwidować życie kulturalne i religijne. Kościół katolicki na tym terenie przestał praktycznie istnieć. Na fotografii udało się rozpoznać: Wincentego Kozłowskiego,Stefana Hazubskiego-męża zmarłej, prawdopodobnie Teofila Grafa i Józefa Pisullę. (info. Edward Nawrot Dekanat Ostrzeszowski 1821-1945) Ze zbiorów Teresy Jadwigi Cieślak.
Dworzec kolejowy w Ostrzeszowie, lata trzydzieste. Na stopniach pociągu stoją: NN, Helena Kurzawa (Golusińska), wyżej Jadwiga Stojecka (Skupińska), pani Sarnowska, pani stojąca tyłem nierozpoznana. Po prawie stu latach widzimy moment, w którym Ostrzeszowianki wybierają się w podróż pociągiem. Piękne i wyjątkowe zdjęcie, niewiele takich robiło się w tamtych czasach. Ze zbiorów Czesławy Pilachowskiej.
Towarzystwo Gimnastyczne SOKÓŁ w Ostrzeszowie. Przesyłam zdjęcie z Dożynek w Ostrzeszowie zorganizowanych przez Towarzystwo Gimnastyczne Sokół. Kilka zdjęć z tego wydarzenia już tu się znalazło, podsyłam to kolejne jako dopełnienie zbioru. Znane mi osoby to od prawej strony: Ignacy Kozłowski, Julianna Biernat (moja babcia, na zdjęciu ma 22 lata), Wojciech Duży (mój dziadek, na zdjęciu ma 26 lat). Pozostałe osoby są mi nieznane, ale może komuś uda się je rozpoznać.
Druga połowa lat trzydziestych. Przedstawienie historyczne zorganizowane przez Siostry Nazaretanki z przedszkola (ochronki) parafialnego, które mieściło się w domu przy ulicy Ogrodowej 16 (obecnie Daszyńskiego 18). Inscenizacja odbywa się prawdopodobnie na ogródkach im. ks. Dymka przy ulicy Kościuszki. Przedszkolak oznaczony krzyżykiem to Heniu Kucharski.
Rok 1938, sklep Stefana Hazubskiego przy ulicy Powstańców Wielkopolskich 5. W tyle sklepu mieściła się piekarnia, która podobno zachowała się do dzisiaj. W wejściu stoją: Franciszka i Stefan Hazubscy, fartucha mamy trzyma się mały Zdzisiu. W głębi sklepu widoczny Józef-ojciec Stefana. Stefan Hazubski oprócz wykonywania zawodu piekarza i cukiernika zaangażowany był w działalność społeczną. W latach trzydziestych prezesował Towarzystwu Chóru Kościelnemu im. Stanisława Moniuszki. Ze zbiorów Teresy Jadwigi Cieślak.
Lata trzydzieste, kamienica przy ulicy Zamkowej 5, wejście po schodach do lokalu od ulicy Strumykowej (obecnie sklep p. Liska). W progu do zakładu fryzjerskiego, w środku stoi właściciel-Jan Kocerka. Może to nam się uda odkryć całą historię tej fotografii i rozpoznać pozostałych panów? Ze zbiorów Piotra Chwalisza.
Lata trzydzieste, kamienica przy ulicy Zamkowej 5 (naprzeciwko baszty). Na balkonie widzimy właścicieli: Mariannę i Władysława Zielewiczów, przed zakładem stoi mistrz fryzjerski-Jan Kocerka, na wprost po schodach mieściła się kancelaria adwokacka Cezarego Wizy. Przy ulicy widoczna stacja benzynowa firmy "Karpaty", powstała w 1931 roku.
Prawdopodobnie schyłek lat 20-tych. Pierwszy z lewej stoi Szczepan Feige-właściciel hurtowni piwa i rozlewni wód gazowanych. Postawny pan z jasnym kapeluszem i laską to Stefan Nożyński-dyrektor browaru w Krotoszynie, prywatnie ojciec chrzestny Mieczysławy-wnuczki Szczepana Feige. Pozostali bohaterowie zdjęcia to zapewne pracownicy rozlewni lub towarzysze podróży dyrektora Nożyńskiego. Fotografię zrobiono na ulicy Targowej 8, w domu widocznym po lewej stronie mieściła się stolarnia Stanisława Pentosia.
Koniec lat trzydziestych, przed gmachem gimnazjum salezjańskim, stoją uczniowie ostatniej przedwojennej klasy maturalnej. W tyle widać ogrodzenie ewangelickiego kościoła Chrystusa Króla i budynek pastorówki. A na ulicy Zamkowej (z prawej), zauważyć można konika ciągnącego jakiś zaprzęg. Ze zbiorów Wojciecha Starczewskiego.
Towarzystwo Gimnastyczne SOKÓŁ w Ostrzeszowie. Lata trzydzieste, grupa druhów sokolich, przed kamienicą państwa Wodniakowskich, na rogu ulicy Krakowskiej (obecnie Sikorskiego) i Targowej. W oknie wystawowym ceramika budowlana, produkowana w cegielni parowej przy ulicy Wieluńskiej. Właścicielami zakładu byli: Jan Dirska i F. Wodniakowski. W budynku tym mieściło się biuro firmy. Źródło: portal aukcyjny.
Wieczór zaręczynowy Stanisława Schlafke z Walentyną Zawadka. Fotografia wykonana w domu rodzinnym narzeczonej w Ostrzeszowie. Rok powstania fotografii (1931?) jest w trakcie ustalania. Od lewej strony siedzą: pan Zawadka (ojciec narzeczonej), Bronisław Schlafke (ojciec narzeczonego), Marianna (Maria) Schlafke (matka narzeczonego), pani Zawadka (matka narzeczonej). Stoją od prawej strony: panna Zawadka (siostra narzeczonej, ze skrzypcami), Stanisław Schlafke (Król Kurkowy 1932 r.), Walentyna Zawadka (przyszła żona Stanisława Schlafke), NN, NN, NN. Fotografię wykonał najprawdopodobniej Feliks Schlafke (brat Stanisława), którego szklane negatywy w ilości 115 sztuk posiadamy. W tle widoczne portrety rodziców panny Walentyny Zawadki obok centralnie wiszącego wizerunku Tadeusza Kościuszki. Bohdan Kaczmarek Wirtualna Izba Regionalna Gminy Książ Wielkopolski.
Most kolejowy w Ostrzeszowie łączący ulicę Świętego Mikołaja i Wiejską. W latach trzydziestych, gdy powstawała fotografia, ulica Wiejska nie wyglądała jak widać zbyt imponująco. W oddali widoczna prawdopodobnie ulica Jasna i rosnące przy niej drzewa, nie wykluczone, że są to grusze. Chciałoby się więcej zdjęć z tej części miasta. Marzy mi się np. stara fotka ulicy Wieluńskiej wybrukowanej kamieniem polnym i z szpalerem rosnących przy niej grusz. Ze zbiorów Grzegorz Kosmali.
9 listopada 1938 rok pogrzeb Walentego Śliwińskiego właściciela browaru przy ulicy Chmielnej i strzelnicy przy ulicy Klasztornej. Kondukt wyszedł z kościoła Św. Anny, idzie ulicą Kościuszki i przechodzi koło budowanego właśnie Domu Młodzieży (Domu Katolickiego). Po wojnie w budynku mieściło się przedszkole obecnie Środowiskowy Dom Samopomocy. Z przodu poczet sztandarowy Towarzystwa Gimnastycznego SOKÓŁ. Po lewej stronie księdza-organista Stanisław Zborowski.
Lata trzydzieste, lokalizacja nieznana. Jeżeli to jest Ostrzeszów lub jakaś okoliczna miejscowość, to prosimy o pomoc w ustaleniu miejsca zrobienia zdjęcia. Stoją od lewej: Antonina Świtoń, Helena Korszunowa (z domu Furmańska), Maria Bacik. Bardzo nam zależy na rozpoznaniu widocznych na fotografii mężczyzn, szczególnie pana z wąsikiem, którego znamy już z wielu innych zdjęć: chóru, SMK, TG Sokół i innych. Ze zbiorów Patryka Jarosza.
Lata trzydzieste, na posesji przy ulicy Daszyńskiego 9 (dawna Ogrodowa), stoją od lewej: Kazimierz Stafecki, Władysława Adamska (za m. Gorząd), Anna Franikowska (za m. Kobzda), drugi mężczyzna nierozpoznany. Budynek w tyle, to dom przy ulicy Łaziebnej 3a, widoczna studzienka prawdopodobnie istnieje do dzisiaj.
Ostrzeszowska gazownia, lata trzydzieste. Na zbiorniku widoczny napis zachęcający do gotowania na gazie. Przed wojną ulica Sportowa nazywał się Antoniego Wodniakowskiego, nazwana została tak w roku 1935 po śmierci naczelnika Towarzystwa Gimnastycznego Sokół. Jest pewne prawdopodobieństwo, że na płocie wisi tabliczka z wcześniejszą nazwą ulicy czyli Św. Anny.
To miejsce dobrze znane jest nie tylko rodowitym Ostrzeszowiakom, ale również każdemu kto przyjeżdża PKS-em do naszego pięknego miasta i wysiada na dworcu autobusowym. Taki podróżnik musi dojrzeć galopującego rumaka nad bramą do podwórza jednej z kamienic. "Koń jaki jest, każdy widzi", chciałoby się rzec, ale że koń z placu Sienkiewicza ma przeszło sto lat to chyba nikt nie wiedział. Bo zdjęcie, które prezentujemy musiało powstać jeszcze pod zaborem pruskim o czym świadczy napis na szyldzie w języku niemieckim, a nasz narowisty konik zdobi już kuźnię Franciszka Kozłowskiego. Kuźnia działała jeszcze krótko po zakończeniu drugiej wojny światowej. Ta przepiękna i cudowna fotografia winna być przyczynkiem do fachowego odrestaurowania "konia z PKS-u" i przywrócenia mu dawnego wyglądu. Na zdjęciu rozpoznano znamienitego obywatela, krawca, strażaka i członka chóru kościelnego Tomasza Stojeckiego (stoi w tyle w meloniku).
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 rok. Paweł Korinth Ogrodnictwo Ostrzeszów. Paweł Korinth urodził się w 1882 roku w Tczewie. W październiku 1912 roku zaczął prowadzić własne gospodarstwo w Ostrzeszowie. Z wcześniejszego okresu zachowało się o nim ciekawe zaświadczenie: "Dobra Rycerskie Doruchów. Ogrodnik Korinth był zatrudniony w tutejszej posiadłości od 1.10.1910 do 1.10.1912 r. W tym czasie był zawsze pilny, pracowity, w pełni trzeźwy i okazał się w swoim zawodzie biegły. Mogę go jako spokojnego i pracowitego człowieka polecić. Stanisław Thiel" Powstaniec wielkopolski, w latach międzywojennych prezes Towarzystwa Ogrodniczego. Cieszył się wielkim szacunkiem i uznaniem, za swoją działalność został uhonorowany przez przedwojenne władze Ostrzeszowa tytułem Seniora Miasta.
Ulica Świętego Mikołaja, w tyle, po lewej przebiega ulica Mostowa. Prawdopodobnie lata trzydzieste, chociaż niewykluczone że fotografia została zrobiona krótko po wojnie. Nie znamy nazwisk spacerujących mężczyzn, a fajnie byłoby je ustalić. Zdjęcie jest w dobrej jakości a panowie są dość charakterystyczni, dlatego bardzo liczymy na Państwa pomoc.
90 lat temu, 10.07.1930 r. zmarł ostrzeszowski proboszcz, duszpasterz, działacz społeczny, historyk regionalista, literat ks. Michał Perliński. Urodził się 31 sierpnia 1842 r. w Inowrocławiu. Po maturze, którą zdał w 1865 r. studiował w seminarium w Gnieźnie i Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął 8 sierpnia 1869 r.. Proboszczem w Ostrzeszowie został 22 czerwca 1891 r., gdzie pracował do śmierci. W Ostrzeszowie prowadził również ożywioną działalność społeczną, założył m.in. Katolickie Towarzystwo Robotników, Stowarzyszenie Młodzieży Katolickiej, Kasę Samopomocową dla gospodarzy wiejskich. W roku 1919 zorganizował Stowarzyszenie Młodych Polek i przez lata był patronem tej organizacji. Zasłynął książką "Wspomnienia o mieście Ostrzeszowie bliższej jego i dalszej okolicy". Mimo że nie ustrzegł się kliku błędów jest to bogate i wartościowe opracowanie dziejów miasta Ostrzeszowa i regionu. W uroczystościach pogrzebowych wzięły udział tłumy mieszkańców a ceremonii przewodniczył bp.Walenty Dymek (wikariusz w Ostrzeszowie w latach 1912-1916). Na fotografii z lat 20-tych, ks. Michał Perliński w otoczeniu wikariuszy i dzieci komunijnych. Zdjęcie zrobiono prawdopodobnie na terenie parafii.
Na boisku gimnazjum salezjańskiego w Ostrzeszowie. Przypuszczalnie jest to rok 1939 i ostatnia maturalna klasa sprzed wybuchu wojny. W tyle prawdopodobnie rozgrywa się mecz koszykówki, dalej ciekawe ujęcie, należącego ówcześnie do parafii ewangelickiej, kościoła Chrystusa Króla. Ze zbiorów Wojciecha Starczewskiego.
Pomnik św. Jana Bosko, przed gmachem internatu salezjańskiego. Obecnie jest to budynek Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 przy ulicy Sikorskiego. Na miejscu figury świętego stoi obelisk dedykowany Powstańcom Wielkopolskim. Pomnik poświęcił w dniu 22 maja 1939 roku ks. inspektor Adam Cieślar. Uroczystość ta zbiegła się z wręczeniem karabinu maszynowego, ufundowanego ze zbiórki, zorganizowanej przez młodzież gimnazjalną. Przed wybuchem wojny świadectwo dojrzałości wręczono 20 uczniom, na zdjęciu prawdopodobnie widzimy ostatnich abiturientów salezjańskiego liceum. Za księdzem stoi Marian Starczewski (rocznik 1921), mamy nadzieję że uda się rozpoznać pozostałe osoby. Ze zbiorów Wojciecha Starczewskiego.
7 czerwca 1925 rok, po ceremonii związanej z odsłonięciem pomnika ku czci poległych Powstańców Wielkopolskich, dalsze uroczystości przeniosły się na ulicę Krakowską pod budynek Banku Ludowego ( dzisiaj Sikorskiego 24 ), gdzie generał Haller dokonał odsłonięcia pamiątkowej tablicy. Na zdjęciu łatwo go rozpoznać po generalskiej czapce z charakterystycznym otokiem. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Lata trzydzieste, ulica Kaliska dawniej Klasztorna. W domu po prawej mieści się obecnie Cech Rzemiosł Różnych, budynek na wprost to lodownia, rozebrana na początku lat siedemdziesiątych. Między domami widoczny komin kuźni przy ulicy Powstańców Wielkopolskich, której właścicielem był Franciszek Szkopek. Niestety żadnego z panów nie udało się rozpoznać, chociaż znani są nam z innych zdjęć, takich organizacji jak: Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej czy Chór Męski "Dzwon". Za pomoc w lokalizacji miejsca, w którym powstała fotografia dziękujemy Janowi Taylorowi.
Lata trzydzieste, zebranie jakiejś niewiadomej organizacji lub towarzystwa. Niewykluczone że to spotkanie członków Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej. Na zdjęciu rozpoznano Mariana Malinowskiego, to pan z wąsem w okularach. Po jego lewej siedzi Józef Pisulla (trzyma kapelusz), za nimi z dłońmi opartymi na lasce to Władysław Golus. Za prowizorycznym ołtarzem stoi ks proboszcz Grzegorz Kucharski, po jego lewej ręce ks Sylwester Konieczny. Młodzieńcy z pierwszego planu na razie są nieznani, ale mamy nadzieję że dzięki Państwu poznamy ich nazwiska.
Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej w Ostrzeszowie. Ok. 1930 roku, członkowie Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej przed siedzibą w kamienicy przy ulicy Kolejowej 39. To jest niewiarygodne ale piekarnia nadal jest w tym budynku, w tym samym miejscu! W pierwszym rzędzie, piąty od lewej siedzi Jan Woryma, za nim stoi ks. Sylwester Konieczny. U góry po prawej, pod mężczyzną przy biało czerwonej fladze, Leon Cebula. Może uda się jeszcze kogoś rozpoznać?. Interesuje nas młodzieniec z wąsikiem, który stoi po lewej stronie księdza, bardzo często spotykamy go na przedwojennych zdjęciach, zarówno prywatnych jak i różnych ostrzeszowskich organizacji, jeżeli ktoś go rozpoznaje prosimy o kontakt. . Historia Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej sięga czasów zaborów, gdy trzeba było połączyć młode siły do walki o polskość i wiarę katolicką. Pierwsze tego typu organizacje powstały w 1885 roku w Poznaniu. W wyniku połączenia Stowarzyszenia Czeladzi Katolickiej i Stowarzyszenia Terminatorów Katolickich powstało Stowarzyszenie Młodzieży Katolickiej, wkrótce przemianowanej na Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej. W 1919 r. powstało Stowarzyszenie Polskiej Młodzieży Żeńskiej, później nazwane Młodymi Polkami. Organizacje te od 1920 r. działały w Ostrzeszowie. Ze zbiorów Patryka Jarosza.
Widoczny na zdjęciu gmach to budynek sądu wybudowany na początku XX wieku, obecnie mieści się w nim UMiG. Piękny obiekt, niestety powojenne władze z jakimś niezrozumiałym uporem spłaszczały dachy domów, w ten sposób zniszczono kilka ciekawych budynków w Ostrzeszowie. Fotografia z przełomu lat 20 i 30-tych, wyrównany teren może świadczyć o rozpoczęciu budowy parku miejskiego. Pan z laseczką to Władysław Golus, pracownik magistratu, współzałożyciel chóru męskiego "Dzwon" i inicjator utworzenia Muzeum Regionalnego. Ze zbiorów Leszka Gajdzika.
Na zdjęciach widzimy Marię Golusińską, mieszkankę Ostrzeszowa, przedwojenną fotograf. Zasłynęła serią zdjęć, zrobionych z ukrycia, dokumentujących wywózkę grupy ostrzeszowskich jeńców do obozu koncentracyjnego w Dachau. Ta młoda, piękna kobieta ryzykowała życie by dać świadectwo zbrodniom niemieckiego okupanta. Fotografii w czasie wojny wykonała dużo więcej, niestety jej archiwum zaginęło bez śladu. Losy samej Marii również są mało znane. Wiadomo że po wojnie wyjechała na Hel i prowadziła tam zakład fotograficzny. Nie założyła rodziny, po przejściu na emeryturę przeniosła się do Wrocławia, prawdopodobnie do siostrzenicy Barbary Haremza (z d. Jurkiewicz). Zmarła we Wrocławiu. Nie znamy ani daty urodzin ani daty śmierci a chcielibyśmy przywrócić pamięć o Marii Golusińskiej, dlatego prosimy o kontakt osoby posiadające wszelkie o niej informację. Za zdjęcia dziękujemy Czesławie Pilachowskiej, niewykluczone że druga fotka została zrobiona na Bałczynie (Bełczynie)
Kartki na mięso z lat okupacji niemieckiej, wydane przez władze Kraju Warty dla osoby powyżej 14-tego roku życia. Należały do Janiny Fabrowskiej zamieszkałej na Horst Wessel Str. 24, czyli przy obecnej ulicy Sikorskiego. Kartki były do zrealizowania w sklepie rzeźnickim Paula Hoffmana, sklep był na ulicy Kolejowej, przy placu Kazimierza i widoczny jest na pierwszym zdjęciu z serii wykonanych przez Marię Golusińską, dokumentujących konwojowanie ostrzeszowskich jeńców na dworzec kolejowy. Pani Janina Fabrowska to nauczycielka pamiętana z pracy w Szkole Podstawowej nr 1. Ze zbiorów Józefa Fabrowskiego.
3 maja 1940 roku. Grupa jeńców, mieszkańców Ostrzeszowa i okolicznych miejscowości maszeruje ulicą Kolejową w kierunku dworca kolejowego. Skąd zostaną przetransportowani do Ostrowa Wielkopolskiego i dalej do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po prawej stronie, dobrze widoczny sklep rzeźnicki Paula Hoffmana. Serię zdjęć konwojowanych aresztantów, wykonała ze strychu swojego mieszkania, z narażeniem życia, młoda fotografka Maria Golusińska.
3 maja 1940 roku. Grupa jeńców, mieszkańców Ostrzeszowa i okolicznych miejscowości maszeruje ulicą Kolejową w kierunku dworca kolejowego. Skąd zostaną przetransportowani do Ostrowa Wielkopolskiego i dalej do obozu koncentracyjnego w Dachau. Zdjęcie zrobiła ze strychu domu, w którym mieszkała, młoda fotografka Maria Golusińska.
26.04.2020 roku, osiemdziesiąta rocznica przybycia pierwszej grupy mieszkańców Ostrzeszowa do obozu koncentracyjnego w Dachau. W osiemdziesiątą rocznicę pierwszej grupowej wywózki mieszkańców Ostrzeszowa do obozu koncentracyjnego w Dachau, złożono wieńce na grobach dwóch uwięzionych: Jana Kulczaka i Janusza Pacanowskiego. O rocznicy pamiętał Jan Taylor, składając wiązanki kwiatów na grobach swoich bliskich znajomych uczcił symbolicznie pamięć wszystkich Ostrzeszowian pokrzywdzonych w czasie II wojny. Może ta rocznica to dobry czas by rozważyć pomysł uhonorowania grobów więźniów obozów koncentracyjnych stosownymi tabliczkami, wzorem grobów ostrzeszowskich powstańców wielkopolskich?
Rok 1931, plac Borek. Poświęcenie sztandaru ostrzeszowskiego Związku Strzeleckiego. Dobrze widoczna tzw. Sala Hendrykowskiego, piękny budynek przebudowany w latach 60-tych, obecnie mieści się w nim kino. W centralnym punkcie placu stoi obelisk, który upamiętniał miejsce, gdzie w latach 1806-1861 był kościół ewangelicki. Obelisk po zakończeniu wojny został częściowo zniszczony i przeniesiony. Stoi przed kościołem farnym, obok dzwonnicy i służy jako postument pod figurę św. Tadeusza Judy. Rewelacyjna fotografia ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Lata trzydzieste, Władysław Golus, współorganizator ostrzeszowskiego muzeum, wspólnie z rodzinką ogląda album ze zdjęciami. . Przymuszeni koniecznością zadbania o zdrowie swoje i swoich bliskich, musimy pozostać w domu. Jest to idealny moment by zajrzeć do piwnicy, wspiąć się na strych, przetrząsnąć szafy, i przeszukać szuflady w poszukiwaniu starych dokumentów i zdjęć. Jest okazja nie tylko uratować domowe archiwa ale również zapewnić fajna rozrywkę wszystkim poddanym przymusowym "wakacjom". Dlatego odnalezione pamiątki, szczególnie te dotyczące naszego miasta, bardzo prosimy udostępniać na portalu Dzieje Ostrzeszowa.pl. Drodzy Znajomi, którzy wymawialiście się brakiem czasu, lepszej okazji już nie będzie!
Lata trzydzieste, dom przy ulicy Piastowskiej 16, obecnie mieści się w nim kancelaria adwokacka. Przed wojną swoje biuro miał tutaj komornik Leon Klaus. Pan Klaus stoi przy prawej kolumnie, obok żona Bronisława. Przy lewej kolumnie: Pelagia Wala i Marcjanna Klaus. Po prawej widoczne pracownice kancelarii, w ciemnym berecie to Władysława Adamska. Przy samochodzie stoi osobisty szofer pana Leona.
Rok ok. 1935, południową stroną rynku, w stronę kościoła farnego idą, od lewej: Władysław Golus-współzałożyciel chóru "Dzwon", organizator Muzeum Regionalnego w Ostrzeszowie, Marian Malinowski-właściciel i redaktor przedwojennej "Gazety Ostrzeszowskiej" oraz starszy przodownik W. Poprawa- o stopniu policjanta świadczy podwójne "V" na rękawie i kołnierzu płaszcza. Za zdjęcie dziękujemy Leszkowi Gajdzikowi, za pomoc: Grzesiowi Kosmali i Patrykowi Jaroszowi.
Lata trzydzieste, obecnie ulica Sportowa. Po lewej widoczny budynek gazowni, produkowano w nim gaz koksowniczy, który służył m.in. do oświetlania ulic, takimi latarniami jak ta, którą dostrzec można na zdjęciu. Jeżeli fotografia została zrobiona po roku 1935 to nazywała się Antoniego Wodniakowskiego, jeżeli przed śmiercią naczelnika ostrzeszowskiego "Sokoła" to Świętej Anny. Ze zbiorów Leszka Gajdzika.
Lata czterdzieste, okres okupacji niemieckiej. Na ścianie wisi tablica z napisem w języku niemieckim: Landwirtschaftliche Zentralgenossenschaft eGmbH Posen, Geschäftstelle Schildberg (w tłumaczeniu Sławka Pola: Centralna Spółdzielnia Rolnicza, zarejestrowana spółka z o.o. Poznań, oddział Ostrzeszów). Budynek znajdował się i stoi do dziś na terenie spółdzielni rolniczej, za pawilonem handlowym, przy ulicy Sienkiewicza.
Rok ok. 1930, w samochodzie obok szofera siedzi Alfons Szeliga, z tył jego żona z córeczkami Kazimierą i Władysławą. Pozostałe osoby nierozpoznane. Pan Szeliga prowadził warsztat naprawy maszyn rolniczych. Samochód stoi na podwórzu domu przy ulicy Kolejowej 34, obecnie to wejście jest zamurowane. W przedwojennym Ostrzeszowie z motoryzacją nie było chyba najgorzej, były przecież w tamtym okresie aż dwie stacje benzynowe. Ciekawe co to za marka samochodu? Ze zbiorów Małgorzaty Małolepszej
Rok 1935, ulica Zielona, obecnie Gorgolewskiego. Po lewej widoczny fragment tzw sali Hendrykowskiego, współcześnie to budynek Ostrzeszowskiego Centrum Kultury z kinem Lotnik, dalej przy ulicy Zamkowej, widoczna willa, która również należała do państwa Hendrykowskich. Pierwsza z lewej Anna Franikowska, pozostałe dziewczyny niestety nierozpoznane. Kolejna fotografia dowodząca że Ostrzeszowianki to piękne kobiety są.
Koniec lat trzydziestych, ulica Ogrodowa (obecnie Daszyńskiego), panienki jadą od Borku w stronę cmentarza. Pierwsza z lewej Anna Franikowska, druga Władysława Adamska, personalia trzeciej dziewczyny jeszcze nie znamy ale, jesteśmy przekonani że dzięki Waszej pomocy, wkrótce przestaną być tajemnicą.
Koniec lat trzydziestych, ulica Ogrodowa (obecnie Daszyńskiego), po lewej ulica Łaziebna. Pierwsza z prawej Anna Franikowska (Kobzda), druga z prawej Władysława Adamska (Gorząd). Wspaniale byłoby poznać nazwiska pozostałych dziewczyn, podejrzewamy że mogły zamieszkiwać okolice Borku lub Stawku. Cudowne zdjęcie, z piękniejszych w naszej kolekcji, pokazujące przedwojenny Ostrzeszów. Ze zbiorów Marii i Henryka Gorząd.
Zdjęcie zrobiono w latach trzydziestych, pochodzi ze zbiorów Małgorzaty Malskiej, a na sankach, piąta od lewej, siedzi moja ciocia Czesia. Po prawej stronie widać wieżę Kościoła Chrystusa Króla, po lewej klasztorek. Może te dwa charakterystyczne obiekty pomogą zlokalizować miejsce powstania fotografii?
Lata trzydzieste, wzgórze klasztorne z murem klasztornym w tle (po lewej brama). Na sankach siedzą Helena Fluder i Jadwiga Domagalska. Informacja o pani pochylającymi się nad dziewczynami bardzo oczekiwana. Fotografia publikowana z tęsknoty za Gwiazdką ze śniegiem i mrozem. Ze zbiorów Jacka Matysika.
Lata trzydzieste, kapliczka z Dzieciątkiem Jezus z początku XX wieku, na placu zabaw im. Bp Dymka, przy ulicy Kościuszki. Kapliczka stała w pobliżu kościoła Św. Anny, dziewczynki pozując do zdjęcia spoglądają zapewne na tą starą (konsekrowana w 1794 roku), drewnianą świątynię, rozebraną tuż przed wybuchem wojny. Pierwsza z prawej to Aniela Polarczyk. Jesteśmy w posiadaniu kilku fotografii na których jest pani Aniela, dlatego jeżeli ktoś posiada informacje na jej temat, to prosimy o kontakt. Chętnie poznalibyśmy historię tej sympatycznej zawsze uśmiechniętej dziewczyny. A może uda się rozpoznać pozostałe dwie młode kobietki? Ze zbiorów Jacka Matysika.
Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" w Ostrzeszowie. Kościół farny w Ostrzeszowie. 16 maja 1935 roku. pogrzeb Antoniego Władysława Wodniakowskiego. Wokół trumny naczelnika stoją druhny i druhowie z Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Msza odbywa się w liturgii przedsoborowej zwanej też mszą trydencką. W lewym górnym rogu widoczny pułkownik Stanisław Thiel, dowódca Powstania Wielkopolskiego na ziemi ostrzeszowskiej. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Jest to jedyne znane zdjęcie przedstawiające wnętrze i ołtarz kościoła Świętej Anny. Drewniana świątynia stała przy ulicy Kościuszki, w miejscu gdzie obecnie stoi postawiona w 1946 roku figura Matki Boskiej. Rozebrany pod koniec lat trzydziestych kościół miał być przewieziony do Niedźwiedzia i ponownie złożony. Wkroczenie 1 września 1939 roku Niemców do Ostrzeszowa, pokrzyżowało te plany. W czasie okupacji kościół został zniszczony bądź rozgrabiony. Za fotografię dziękujemy Małgorzacie Szymoniak Staniszewskiej, a szczególnie mamie pani Małgosi-Sabinie Gorgolewskiej, która przez wiele lat pieczołowicie przechowała tą bezcenną pamiątkę.
Ostrzeszowski cmentarz i groby więźniów zmarłych w czasie wojny w jenieckim obozie. Zdjęcie powstało prawdopodobnie pod koniec okupacji, o czym świadczyć może duża liczba mogił i świeże groby. Widoczny komin na Budach, gdzieś tam między cegielnią a cmentarnym murem, przebiegać musi zbudowana przez Niemców obwodnica, zwana przez Ostrzeszowiaków "autostradą". Czy trójnożna konstrukcja po prawej stronie to może być studnia artezyjska? Ze zbiorów Małgorzaty Szymoniak-Staniszewskiej.
Rok 1935. Rynek 20, przed wojną taki był adres ostrzeszowskiego ratusza. Mieścił się w nim nie tylko Magistrat ale również posterunek Policji Państwowej o czym świadczy napis na szybie nad drzwiami. Małżeństwo na schodach to Helena i Czesław Golusińscy. Bezcenna fotografia, za którą dziękujemy Czesławie Pilachowskiej.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. Do zdjęcia pozują członkowie ostrzeszowskiego Polskiego Czerwonego Krzyża. Z tył stoi wysoki mężczyzna z wąsikiem to Paweł Seydak, burmistrz Ostrzeszowa, któremu miasto zawdzięcza że wystawa rolniczo-przemysłowa powiatu kępińskiego odbyła się właśnie w Ostrzeszowie. Paweł Seydak był burmistrzem Ostrzeszowa w latach 1923-1935, Grabowa w latach 1936-1938, i krótko przed 1939 rokiem w Kępnie. Po wojnie ponownie został wybrany burmistrzem Kępna, nie cieszył się jednak zaufaniem władzy ludowej i został zmuszony do podania się do dymisji. Zmarł 11 listopada 1969 roku i pochowany został na Katolickim Cmentarzu Komunalnym w Kępnie. Mimo prób zainteresowania władz miasta i TPZO, w okrągłą, 50-tą rocznicą śmierci Pawła Seydaka, nie udało się zorganizować żadnych uroczystości. A szkoda bo była to dobra okazja by zapoznać się z życiem i działalnością człowieka, który był w okresie międzywojennym, gospodarzem trzech sąsiadujących miast. Zainteresowanych odsyłam do książki: Ostrzeszów-miasto znane i nieznane, rozdział 8, Paweł Seydak-zapomniany burmistrz Ostrzeszowa. Zdjęcie ze zbiorów Muzeum Regionalnego
Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" w Ostrzeszowie. 16 maja 1935 rok, pogrzeb Władysława Wodniakowskiego, naczelnika Towarzystwa Gimnastycznego 'Sokół" w Ostrzeszowie. Fotografię zrobiono z balkonu kamienicy państwa Wodniakowskich (obecnie Sikorskiego 4). Widoczny dom na ulicy Okrężnej, w którym zakład fryzjerski prowadził Ignacy Szulc, już nie istnieje, w czasie wojny został zburzony przez Niemców. Wśród "sokolic" rozpoznano: Zofię Różyńską, Juliannę Manikowską, Adelajdę Rossa, i Jadwigę Rudnicką, wydaje się że jest tu jeszcze kilka pań z zarządu gniazda żeńskiego. Zdjęcie jest doskonałej jakości może więc uda się jeszcze kogoś rozpoznać. Proszę zwrócić uwagę na samotnie stojącą kobietę w długim płaszczu z aparatem fotograficznym (kamerą?) w ręce. Ciekawe kto to jest? Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Zdjęcie zrobiono prawdopodobnie krótko po lub w czasie okupacji niemieckiej. Ciekawa fotografia naszego cmentarza i grobów jeńców, którzy zmarli w czasie wojny w ostrzeszowskim obozie. Stoją od lewej: Zofia Różyńska (z d. Wasiółka), Maria Ignor (z d. Fluder), Helena Fluder i Piotr Fluder. Dzieci to zapewne latorośle pani Zofii i pani Marii. Ze zbiorów Jacka Matysika.
Lata trzydzieste, ulica Ogrodowa (obecnie Daszyńskiego) w tyle Borek, widoczna ulica po prawej to Targowa. Dziewczynka z warkoczami to Basia Jurkiewicz (za męża Haremza), tożsamości drugiej dziewczynki chyba już nigdy nie poznamy. Niezwykłej urody zdjęcie, prawdopodobnie autorstwa Marii Golusińskiej Ze zbiorów Czesławy Pilachowskiej.
Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" w Ostrzeszowie 16 maja 1935 roku, pogrzeb Antoniego Władysława Wodniakowskiego, wielkiego społecznika i naczelnika Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół". Orszak pogrzebowy idzie z domu Wodniakowskich (obecnie Sikorskiego 4) przez rynek w kierunku kościoła farnego. Widoczne poczty sztandarowe T,G. "Sokół" i tłumy towarzyszące konduktowi. Rewelacyjne zdjęcie kamienic południowej strony rynku. Kto wie czy na balkonie domu państwa Pacanowskich nie stoi 18-letni wówczas Tadeusz? Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
21,06,1936, ulica Okrężna, w tyle widoczna kamienica przy ulicy Poprzecznej 2. Przepiękne dziewczyny, ubrane w stroje będące zapewne najnowszym krzykiem ówczesnej mody. Po prawej Władysława Adamska, po lewej pani, której nazwiska panieńskiego nie znamy, po mężu nazywała się prawdopodobnie Kobzda. Dodatkowe informację o bohaterkach tej fotografii bardzo oczekiwane.
Sklep z materiałami w Ostrzeszowie, w którym w latach 30-tych pracowała moja babcia Pelagia Wawrzyczek z domu Goncerzewicz (druga od prawej). Na ladzie siedzi moja mama Irenka, a za nią stoi mój dziadek Karol Wawrzyczek. Nie wiem, czy wtedy w Ostrzeszowie było więcej takich sklepów, czy to jest ten, który tu zobaczyłam na zdjęciach, sklep bławatów i towarów krótkich Stefana Kucharskiego.
Lata trzydzieste, sklep Ignacego Matysika przy placu Borek 5. Piękna fotografia z cudownym klimatem lat międzywojennych. Fajne są te odgrywane role: pani pracująca przy kasie (jakże stylowej), druga pani ważąca towar, pan Ignacy nasypujący cukierków do papierowego rożka i sprzedawca pakujący zakupy. I te ekologiczne tytki różnych wielkości wiszące nad ladą. Ze zbiorów Jacka Matysika.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 rok. Druhowie z Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w czasie pokazu na Wystawie Rolniczo Przemysłowej powiatu kępińskiego. Członkowie towarzystwa ubrani są w stroje kościuszkowskich kosynierów i uzbrojeni w kosy. Po lewej, na pierwszym planie prawdopodobnie Józef Pisulla. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Rok 1938, ołtarz na rynku, naprzeciwko ratusza, zbudowany specjalnie z okazji odsłonięcia i poświęcenia pomnika św. Jana Bosko. Dobrze widoczne wszystkie detale dekoracji i ołtarza wraz z portretem świętego. Po lewej stronie kamienica Michała Rogalewskiego, po prawej Stanisława Biskupskiego. Bardzo cenne zdjęcie. Ze zbiorów Witolda Kucharskiego.
Rok 1938, ulica Zamkowa. Uroczysta procesja, w której udział wzięły tłumy mieszkańców oraz organizacje i stowarzyszenia ostrzeszowskie ze sztandarami i w strojach galowych, z okazji odsłonięcia i poświęcenia pomnika św. Jana Bosko. Pomnik stał przed internatem salezjańskim (obecnie ZSZ nr 1). Wydarzenie zakończyła msza na rynku, przy specjalnie na tę okazję zbudowanym ołtarzem. Ze zbiorów Witolda Kucharskiego.
Jest to prawdopodobnie rok 1938 i uroczysta msza odprawiana na rynku z okazji konsekracji pomnika św. Jana Bosko. Figurę świętego postawiono i poświęcono przy budynku internatu ks. Salezjanów (obecnie ZSZ nr1). Ołtarz zbudowano na rynku, naprzeciwko ratusza, przed domem numer 8, kamienica obecnie ma płaski dach (lody, Play) .
Rok 1936, kamienica państwa Cemplów przy ulicy Krakowskiej (obecnie Sikorskiego 10). W drzwiach sklepu a właściwie składu z bławatami i towarami krótkimi stoi Stefan Kucharski z synem Henrykiem. Po lewej dom Gorgolewskich ze sklepem: sprzedaż mleka R. Meller, po prawej kamienica Józefa Kuśnierczyka. Za kolejną fotografię-perełkę dziękujemy Witoldowi Kucharskiemu
Ostrzeszowska Ochotnicza Straż Pożarna, rok 1932, krzyżykiem oznaczony został Józef Pisulla. Moim zdaniem zdjęcie zrobiono w miejscu gdzie obecnie znajduje się rondo, na styku ulic: Łąkowej, Kolejowej i Armii Krajowej. Dom za strażakami to kamienica przy ulicy Kolejowej, widoczny za nią dach z kominami to budynek poczty.
Rok 1940, mistrz krawiecki A. Kucharski mieszkał i miał pracownie w kamienicy przy ulicy Kolejowej 24. Stoją od lewej: Wandzia Głuszkowska, Halinka Calińska, Bożenka Głuszkowska i Tereska Marszałek, chłopiec nierozpoznany. Panienki Głuszkowskie były córkami dentysty, miał on gabinet na Rynku w domu pana Prądzyńskiego. Za zdjęcie i informację dziękujemy Stanisławowi Stawskiemu.
Koniec lat trzydziestych, ulica Krakowska (Sikorskiego), chociaż w tym czasie mogła nazywać się już Marszałka Piłsudskiego, po prawej budynek w którym był internat księży salezjanów, obecnie ZSZ nr 1. Stoją od lewej: Bożena Śliwińska, Władysława Irena Śliwińska, Krystyna Siof, Maryla Siof. Szkoda że autorowi tego pięknego zdjęcia nie udało się ująć w kadrze kościoła Św. Anny, który znajdował się po drugiej stronie ulicy. Ze zbiorów Witolda Kucharskiego.
06.04.1937 rok., ulica Krakowska (obecnie Sikorskiego), pogrzeb salezjanina, ks. prof. Burego ( na zdjęciu podpis Bury(?)). Krzyżykiem oznaczona Maria Chudek (z d. Dolata) obok jej mąż Klemens. Z lewej strony widoczny dom, w którym siedzibę miał Bank Ludowy, w kamienicy tej zbierała się Rada Ludowa, planując i organizując powstanie wielkopolskie na ziemi ostrzeszowskiej.
Zdjęcie przedstawia członków Towarzystwa Gimnastycznego Sokół podczas, jak się przyjęło uważać, odsłonięcia pomnika poświęconemu Tadeuszowi Kościuszce w 1917 roku w setną rocznicę śmierci. Pomnik został ulokowany za kościołem Św. Anny, ukrycie go za świątynią może świadczyć że postawiono go w tajemnicy albo przy cichym pozwoleniu lokalnych władz pruskich. W czasie okupacji obelisk został uszkodzony przez Niemców. W 1985 roku, rozbity w czasie wojny medalion i tablicę ufundował Ignacy Moś.,niestety widoczny na zdjęciu, stojący na kamiennej kuli, sokół nie został zrekonstruowany. Może już czas przestać czekać na kolejnego dobrodzieja i sami mieszkańcy Ostrzeszowa powinni zadbać by pomnikowi przywrócić dawny wygląd? O pomniku oprócz harcerzy, obecnie nikt nie pamięta, stoi w tyle ogródków przy ulicy Kościuszki, obsikiwany przez pieski. Bo ogródki ,które w zamyśle miały być placem zabaw dla dzieci, w dzień stały się miejską toaletą dla psów, wieczorem zaś miejscem spotkań towarzyskich zakrapianych alkoholem.
Rok 1917, kościół farny, uroczyste nabożeństwo z okazji odsłonięcia pomnika Tadeusza Kościuszki, w setną rocznicę śmierci. Na ambonie prawdopodobnie kazanie głosi przyszły biskup Walenty Dymek. Przed ołtarzem ,na katafalku dobrze widoczny portret naczelnika insurekcji z 1794 roku. Pomnik został postawiony za kościołem Św. Anny, obecnie znajduje się na terenie ogródków dziecięcych im. Arcybiskupa Walentego Dymka. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Lata dwudzieste, kamienica przy ulicy Św. Mikołaja 59, (obecnie numer 10) będąca własnością rodziny Kurzawów. Z okna na piętrze, od lewej strony wygląda Wacława ( za m. Śliwińska), w następnym Pelagia (za m. Karasińska), u góry od prawej, prawdopodobnie ojciec Wacławy i Pelagii Kurzawskiej. Więcej osób nie rozpoznano, może ktoś z rodziny Kurzawów będzie mógł i chciał pomóc? Piękne i bardzo cenne zdjęcie, widoczny fragment chodnika i jezdni, daje pojęcie jak wyglądał ulice w przedwojennym Ostrzeszowie. Miasto na dobre, zaczęło zmieniać się dopiero na przełomie lat 60 i 70-tych. Przy okazji tego zdjęcia, po raz kolejny apelujemy o udostępnienie fotek z rodzinnych archiwów, tak mało znanych jest starych fotografii tej części Ostrzeszowa. Ze zbiorów Witolda Kucharskiego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. Widzowie podziwiają pokaz koni przed szkołą, na ulicy Piastowskiej.. W tyle park, dobrze widoczna wieża kościoła Chrystusa Króla, wtedy świątynia była własnością gminy ewangelickiej. Piękna fotografia i bardzo fajna scenka. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Rok ok. 1933, zdjęcie zrobiono na terenie baszty z widokiem na kościół Chrystusa Króla, wtedy należący do gminy ewangelickiej. Po lewej willa państwa Biskupskich (dawniej Timlinga) przy ulicy Zamkowej. Na ławce po lewej siedzi: Władysława Smyk (po mężu Ogrodowska), po prawej Władysława Pieczyńska, właścicielka gabinetu dentystycznego przy ulicy Zamkowej 7. Ze zbiorów Bohdana Ogrodowskiego
Rok 1935, prawdopodobnie oficerowie z pleszewskiego 70 Pułku Piechoty w trakcie zakupów koni dla armii. W roku 1934 w związku z Wystawą Rolniczo Przemysłową, za "autostradą" w miejscu gdzie obecnie stoją Zakłady DROP, pobudowano specjalne boksy przeznaczone dla zwierząt. Po zakończeniu wystawy, aż do wybuchu wojny w tym miejscu odbywały się tzw."remonty" czyli handlowano końmi na potrzeby wojska. Po prawej stronie zdjęcia, widoczny fragment wieży ciśnień.
Panie ze Stowarzyszenia Młode Polki, na tarasie domu przy ulicy Strumykowej. W tyle widoczny tył kamienicy położonej przy ulicy Krakowskiej 9 (obecnie Sikorskiego 8), której właścicielem był Józef Kuśnierczyk, podwórko i zabudowania gospodarcze to ulica Strumykowa 13. Zdjęcie znalazło się na Wystawie Rolniczo Przemysłowej w Ostrzeszowie z 1934 roku, w ekspozycji prezentującej dokonania Kół Włościanek na terenie powiatu kępińskiego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 rok. Ekspozycja pokazująca osiągnięcia i produkty wykonane przez członkinie Kół Włościanek z powiatu kępińskiego (w 1932 roku powiat ostrzeszowski został zlikwidowany i przyłączony do powiatu kępińskiego). Kółeczkiem oznaczone zostało zdjęcie Młodych Polek, znane z wcześniejszej publikacji.
W maju 1919 roku na rynku w Ostrzeszowie miała miejsce duża, bardzo uroczysta msza w intencji niedawno odzyskanej niepodległości. Prawdopodobnie zdjęcie to pochodzi z tego właśnie dnia i przedstawia przemarsz mieszkańców, stowarzyszeń i wojska ulicami miasta. Fotografię zrobiono z okna domu państwa Pisullów przy ulicy Sienkiewicza. Na placyku widocznym po prawej stronie stoi dzisiaj dworzec PKS. Widoczne dalej zabudowania to kuźnia pana Kozłowskiego.
Pomnik POLEGŁYCH Powstańców Wielkopolskich, prawdopodobnie lata międzywojenne. Pomnik został odsłonięty w roku 1925 i był poświęcony poległym powstańcom, osobny pomnik Czynu Powstańczego miał powstać w roku 1919, do realizacji tego zamierzenia nie doszło głównie z przyczyn finansowych. W roku 1938 z inicjatywy Towarzystwa Powstańców i Wojaków, na ścianie budynku internatu salezjańskiego (ZSZ nr 1), powieszono tablicę upamiętniającą wyruszenie pierwszego oddziału powstańczego. Nie wiemy kim są panowie widoczni na fotografii , nie wie tego również Józef Fabrowski ,który udostępnił to zdjęcie, może dzięki państwu uda się rozwikłać tajemnicę?
24 06 1930 rok, ulica Kolejowa 49, skład węgla i materiałów budowlanych Franciszka Marzyńskiego. W okresie PRL-u w tym miejscu postawiono mur i dużą metalową bramę za którą znajdowały się magazyny należące do Spółdzielni Inwalidów. Obecnie pod numerem 21, stoi nowo wybudowana kamienica. Właścicielem nieruchomości był Walenty Wieczorek, obaj panowie: Franciszek i Walenty walczyli w Powstaniu Wielkopolskim. Ciekawostką jest że po latach "spotkali się" ponownie, na wystawie w Muzeum Regionalnym poświęconej powstańcom wielkopolskim pochodzącym z ziemi ostrzeszowskiej, której to wernisaż odbył się dzisiaj (09.12.2018 roku). Do zwiedzenia ekspozycji gorąco zachęcamy.
Lata okupacji niemieckiej. Grupa żołnierzy na ulicy Horst Wessel, obok wieży ciśnień. Żołnierze uzbrojeni są w broń krótką i długą, wyglądają jakby oczekiwali na coś lub kogoś. Widoczny budynek był częścią rzeźni miejskiej. Wszystkie zabudowania rzeźni rozebrane zostały w 2010 roku. Zdj. ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. Ekspozycja prezentująca sukcesy i osiągnięcia miasta Ostrzeszowa. Wystawy zamknięte mieściły się w gmachu Szkoły Powszechnej (SP nr 2) przy ulicy Piastowskiej. Z prawej strony stoi Paweł Seydak, burmistrz Ostrzeszowa w latach 1923-1935. Paweł Seydak urodził się 20 lipca 1894 roku w Złotowie, zmarł 11 listopada 1969 roku w Kępnie i został pochowany na Katolickim Cmentarzu Komunalnym. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. Na wystawie zorganizowanej z okazji 15 rocznicy odzyskania niepodległości nie mogło zabraknąć pokazu kolekcji pamiątek po Towarzystwie Gimnastycznym "Sokół". To przecież pod sokolim sztandarem ruszyli pierwsi powstańcy bić się w Wielkopolsce o naszą niepodległość. W zeszłym roku była 120 rocznica powstania sokolstwa na ziemi ostrzeszowskiej, niestety żadne władze ani organizacje nie były tym wydarzeniem zainteresowane. Po prawej stronie widoczny fragment ekspozycji Towarzystwa Powstańców i Wojaków. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. Wystawa z 1934 roku wpisywała się w obchody 15-lecia odzyskania niepodległości, dlatego nie mogło zabraknąć na niej ekspozycji opowiadającej o walce o wolność i niepodległość. Na zdjęciu,oprócz innych pamiątek, widoczna makieta pomnika, poświęconego Poległym Powstańcom, który został odsłonięty na cmentarzu w Ostrzeszowie w 1925 roku. Po prawej stronie pod czapką, prawdopodobnie wisi fotografia płk Stanisława Thiela. Ciekawe czy przetrwały do dzisiaj eksponaty z tej wystawy, jeżeli tak, to kto jest w ich posiadaniu?
Rok 1937, rewelacyjne zdjęcie klasztornego wzgórza z kościołem, rozebranej ok. 1948 roku drewnianej dzwonnicy i starej lipy. W aparacie grzebie Marian Malinowski, fotograf, działacz społeczny i przede wszystkim wydawca. W drukarni, na ulicy Okrężnej, wydawano takie czasopisma jak: Gazeta Ostrzeszowska, Tygodnik Parafialny czy Okolicę Poetów. Zdjęcie udostępnił Grzegorz Kosmala, prawnuk pana Mariana, który odziedziczył po przodku zamiłowanie do fotografii i z sukcesami kontynuuje rodzinną tradycję.
Sierpień 1934 rok, widok z wieży ciśnień na cegielnię na Budach. Dobrze widoczna ulica Pogodna i okoliczne pola po zakończonych żniwach. U dołu, w miejscu gdzie obecnie stoją Zakłady Drobiarskie, znajdują się drewniane pawilony z boksami, pobudowane specjalnie na Wystawę Rolno Przemysłową, tutaj wystawiano konie przeznaczone dla wojska. Po zakończeniu wystawy aż do wybuchu wojny, raz w roku odbywały się "remonty" czyli handel końmi dla potrzeb wojska. Podobno w czasie okupacji niemieckiej były tu warsztaty samochodowe. Dym z pary, który widoczny jest na zdjęciu wydobywa się z syreny okrętowej, wyjącej na fajrant, którą właściciel cegielni, pan Władysław Stopa zakupił na wybrzeżu, jeżdżąc w interesach do Gdyni, bo miasto to budowane było również z ostrzeszowskiej cegły. Syrena była tak głośna, że miejscowi chłopi, wytoczyli panu Stopie proces za zakłócanie ciszy i płoszenie koni.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. Pokaz koni na dziedzińcu szkoły, w tyle widoczne drewniane boksy i pawilony wybudowane specjalnie na wystawę. Cudowne zdjęcie, które koniecznie trzeba oglądać w powiększeniu, a wtedy dojrzy się nie tylko jak piękne są prezentyowane zwierzęta ale i urwisów wyglądających przez okienko na strychu. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. Hodowca królików prezentuje swoje zwierzęta. W tyle widoczne tereny wystawiennicze na tzw. "Piaskach" ze specjalnie pobudowanymi drewnianymi boksami. Po prawej stronie stoi pawilon przedsiębiorstwa "Lasy Państwowe" , dalej dom mieszkalny, prawdopodobnie przy dzisiejszej ulicy Piastowskiej 17.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. Głównym miejscem wystawy był gmach Szkoły Powszechnej. W tym budynku mieściły się sale wystawowe, biuro informacyjne, pogotowie ratunkowe, pogotowie porządkowe i pogotowie przeciwpożarowe. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpień 1934 roku. W basenie fontanny odbywał się pokaz ryb hodowlanych. W specjalnie pobudowanym, drewnianym pawilonie mieścił się punkt gastronomiczny i estrada dla orkiestry. Przez cały czas trwania wystawy grały tam orkiestry dęte, miejscowe i z okolic, w tym z 60 Pułku Piechoty z Ostrowa Wielkopolskiego. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. Uroczystego otwarcia wystawy dokonuje prezes Wielkopolskiej Izby Rolniczej minister Kajetan Morawski. Akt otwarcia poprzedziła przemowa pułkownika Stanisława Thiela a po przecięciu wstęgi,orkiestra odegrała hymn państwowy i wypuszczono kilkaset gołębi. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. Z lewej prezydent Wielkopolskiej Izby Rolniczej Kajetan Morawski, obok starosta powiatu kępińskiego Nicefor Dobrowiecki. Panowie idą ulicą Zamkową, prawdopodobnie w okolicy Seminarium Nauczycielskiego czyli obecnie byłej już Szkoły Rolniczej. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W defiladzie, ulicą Zamkową maszerowały w strojach chłopskich i ludowych, organizacje reprezentujące środowiska włościańskie. Na drabiniastych wozach transportowano i eksponowano płody rolne i owoce pracy rolników. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W defiladzie, ulicą Zamkową maszerowały w strojach chłopskich i ludowych, organizacje reprezentujące środowiska włościańskie. Na drabiniastych wozach transportowano i eksponowano płody rolne i owoce pracy rolników. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W defiladzie, ulicą Zamkową maszerowały w strojach chłopskich i ludowych, organizacje reprezentujące środowiska włościańskie. Na drabiniastych wozach transportowano i eksponowano płody rolne i owoce pracy rolników. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W defiladzie, ulicą Zamkową maszerowały w strojach chłopskich i ludowych, organizacje reprezentujące środowiska włościańskie. Na drabiniastych wozach transportowano i eksponowano płody rolne i owoce pracy rolników. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W defiladzie, ulicą Zamkową maszerowały w strojach chłopskich i ludowych, organizacje reprezentujące środowiska włościańskie. Na drabiniastych wozach transportowano i eksponowano płody rolne i owoce pracy rolników. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W defiladzie, ulicą Zamkową maszerowały w strojach chłopskich i ludowych, organizacje reprezentujące środowiska włościańskie. Na drabiniastych wozach transportowano i eksponowano płody rolne i owoce pracy rolników. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. W defiladzie, ulicą Zamkową maszerowały w strojach chłopskich i ludowych, organizacje reprezentujące środowiska włościańskie. Na drabiniastych wozach transportowano i eksponowano płody rolne i owoce pracy rolników. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Wystawa Rolniczo Przemysłowa powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. 12-15 sierpnia 1934 rok. 12 sierpnia w niedzielę, otwarcie wystawy rozpoczęto uroczystą defiladą. Na trybunie honorowej stoją od lewej: starosta powiatu kępińskiego-Nicefor Dąbrowiecki, naczelnik wydziału społeczno-politycznego w Urzędzie Wojewódzkim-Tadeusz Bruniewski, prezydent Wielkopolskiej Izby Rolniczej-Kajetan Morawski i zastępca dowódcy Okręgu Korpusu-płk Erwin Więckowski. W tyle widoczna willa p. Biskupskiego obecnie p.Tuliszki. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego
Zdjęcie już prezentowane na naszej stronie, ale powtarzamy je bo przy okazji publikacji fotografii z budowy Przedszkola nr 2 wypłynął wątek cmentarza żydowskiego. Na zdjęciu widać obecną ulicę Zamkową i fragment muru z czerwonej cegły otaczający cmentarz. Cmentarz żydowski powstał prawdopodobnie w XVII wieku, synagogę wzniesiono w 1840 roku. W latach trzydziestych nasze miasto zamieszkiwało tylko ok. 20 Żydów, po zakończeniu wojny ci co przeżyli nie wrócili już do Ostrzeszowa. Cmentarz został zlikwidowano, a na jego miejscu otwarto 1 września 1968 roku nowo postawione przedszkole. Parkan rozebrano a czerwona cegła posłużyła do budowy budynków komunalnych. To samo spotkało rozgrabione marmury i granity z nagrobków. Betonowe płyty z hebrajskimi napisami również użyto do budowy miejskich ogrodzeń i murów. Na początku lat siedemdziesiątych rozebrano synagogę przy ulicy Piekary i postawiono Dom Kultury. Po ostrzeszowskich Żydach pozostała jeszcze przy ulicy Zamkowej kamienica, tzw Dom Rabina i przy cmentarzu dom grzebalny, zaadoptowany po wojnie na budynek mieszkalny, w którym obecnie mieści się Świetlica Środowiskowa "Bratek". Podobno na tyłach Szkoły Muzycznej ma powstać lapidarium z ocalałymi macewami. Źródło: W. Graf "Ostrzeszów, Żydzi w mieście i okolicy". Zdj. ze zbiorów prywatnych.
Koniec lat trzydziestych, ostrzeszowski ratusz, strona północna. Zdjęcie zrobiono prawdopodobnie z okna kamienicy państwa Olszanowskich. Coraz trudniej zdobyć nieznane dotąd tak niewiarygodnie cudowne zdjęcie z okresu międzywojennego. Bo to nie tylko wspaniały dokument tamtych lat ale również fotografia symbolizująca zmierzch pewnej epoki i nadchodzącego postępu i rewolucyjnych zmian.
12 sierpnia 1934 rok, ulica Zamkowa, (za trybuną, przysłonięta drzewami, niewidoczna baszta), uroczysta defilada z okazji otwarcia Regionalnej Wystawy Rolniczo-Przemysłowej powiatu kępińskiego w Ostrzeszowie. „Orędownik Wrzesiński” nr 94 z 16 sierpnia 1934 r. relacjonował z opóźnieniem: „Otwarcie wystawy regionalnej w Ostrzeszowie. Ostrzeszów - miasto, które nie chce umrzeć, przeżyło w ub. niedzielę swój wielki dzień. Najstarsi ludzie tego sędziwego grodu nie pamiętają takiego dnia, jakim był dzień otwarcia wystawy. Zjechała się tu cała południowa Wielkopolska. Liczne organizacje i stowarzyszenia były reprezentowane przez około 8 tys. uczestników. Po mszy Św. odbyła się defilada, w której wzięły udział piesze i konne oddziały WP , Kółka Rolnicze, Kółka Włościanek, Bractwo Kurkowe, "Sokół", Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży męskiej i żeńskiej, Pocztowcy, Kolejarze, Inwalidzi, Rzemieślnicy z symbolicznym wozem, Straż Pożarna itp. organizacje. Sam przemarsz tychże oddziałów trwał blisko godzinę. Po defiladzie odbyło się uroczyste otwarcie wystawy, którego dokonał przedstawiciel rządu, prezydent izby rolniczej p. K. Morawski. W imieniu komitetu wystawy przemówił pan płk Thiel, który w pięknych słowach zobrazował cele, jakiemi kierowali się inicjatorzy wystawy przy jej organizowaniu. W chwili przecięcia wstęgi, w błękity wzleciało stado gołębi pocztowych, potęgując uroczystą chwilę otwarcia wystawy. Wystawa przedstawia się zarówno pod względem ilości eksponatów, jak Ich wartości wprost imponująco”. http://tpl-lukus.kepno.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=79
Koniec lat trzydziestych, Franciszek Szkopek- mistrz kowalski i jego pracownicy (uczniowie?) Kuźnia położona była przy ulicy Powstańców Wielkopolskich obok stolarni Lamka (obecnie sklep meblowy przy ulicy Kaliskiej). Pierwszy od lewej stoi Franciszek Szkopek, następny to Józef Rosada. Pan Józef własny zakład kowalski prowadził do lat siedemdziesiątych, jego kuźnia znajdowała się przy ulicy Kościuszki (obecnie sklep ogrodniczy) Za zdjęcie dziękujemy Dagmarze Strzeleckiej
Czerwiec 1937 rok, członkowie Polskiego Czerwonego Krzyża na ostrzeszowskim rynku.Widoczne kamienice obecnie są własnością państwa, patrząc od lewej: Szmajów Wojcieszaków i Zimochów. Piękne, bogate w szczegóły i ciekawe detale zdjęcie, dlatego zalecamy oglądać w powiększeniu. Zdj. ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Ostrzeszowskie Bractwo Strzeleckie 1923-24. W latach późniejszych bractwo zmieni nazwę na Bractwo Kurkowe. Po lewej widoczna tarcza do której strzelają członkowie bractwa by wyłonić króla. . Gratulujemy Romanowi Rauchutowi z Kurkowego Bractwa Strzeleckiego z Ostrzeszowa zdobycie tytułu Króla Kurkowego 2018 Okręgu Ostrowskiego.
Sierpień 1934 roku, na dziedzińcu Szkoły Powszechnej (S.P. nr 2) odbywa się impreza towarzysząca Powiatowej Wystawie Przemysłowo-Rolniczej. W tyle widoczny drewniany pawilon, który po zakończeniu wystawy został przeniesiony do parku miejskiego i był do lat pięćdziesiątych ulubionym miejscem odwiedzin mieszkańców Ostrzeszowa, kiedy to został rozebrany i usunięty. Co państwo na to by zrekonstruować tą altankę, by ponownie stała się parkową atrakcją i czy przedwyborczy okres to dobry czas by poruszyć ten pomysł?
Dzisiaj (05.05.18) ukazał się nowy, szósty numer kwartalnika Ostrzeszowska Kultura, w której przedstawiamy zarys historii, ilustrowany archiwalnymi fotografiami, ostrzeszowskiego parku miejskiego. Jedno z prezentowanych zdjęć pokazuje park z przygotowanymi pawilonami wystawienniczymi tuż przed otwarciem Regionalnej Wystawy Rolniczo-Przemysłowej Powiatu Kępińskiego w Ostrzeszowie w dniach 12-15 sierpnia 1934 roku. Zdjęcie pochodzi ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Rok ok. 1935, panorama Ostrzeszowa oglądana, mniej więcej, na zbiegu obecnej ulicy Łąkowej i Kwiatowej. Doskonale widoczne seminarium salezjańskie (ZSZ nr1) jeszcze z oryginalnym dachem i wieżyczkami. W następnym budynku mieścił się dawny sąd, przeniesiony na początku XX wieku do nowo wybudowanego gmachu(obecnie UMiG). Dalej, w całej pełni, gazownia z dwoma zbiornikami, za nią: baszta, ratusz i fara. I na końcu, po prawej dostrzec można drewnianą wieżę strażacką. Przepiękna, ciekawa i bardzo cenna fotografia. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Staw u Liebchena Zanim wybudowano obecny basen kąpielowy, ostrzeszowianie korzystali z kąpieli w okolicznych stawach i tzw. bergach, tj. dołach po wyrobiskach żwirowych. Najpopularniejszym miejscem kąpielowym były jednak stawy położone obok Wieży Ciśnień, których właścicielem był Otton Liebchen. Były one połączone ze sobą szerokim rowem wodnym. Stawy służyły głównie jako zbiorniki spiętrzające wodę dla pobliskiego młyna ale były też wykorzystywane jako kąpielisko.(...) Jeden ze stawów otoczony był groblą trawiastą, na której wypoczywano po kąpieli. Od zachodniej strony stawu pobudowany był rząd drewnianych kabin przeznaczonych na przebieralnię. Na "kąpielisku" obowiązywał surowy regulamin dotyczący godzin korzystania z kąpieliska dla dzieci, kobiet i mężczyzn. za kąpiel, wypożyczenie kabiny czy pływanie łódką po stawie pobierano opłatę.(...) "Basen" u Liebchena funkcjonował na pół legalnie jeszcze po II wojnie światowej, ale wówczas właścicielami nieruchomości była już rodzina Wilków. Marek Makieła Historia ostrzeszowskiego basenu kąpielowego do 1939 r. Ostrzeszowska Kronika Regionalna nr 6/2013 zdj. ze zbiorów Jacka Matysika
Początek lat trzydziestych, mieszkańcy Ostrzeszowa na wycieczce gdzieś w okolicznych lasach. Na dużym zdjęciu: 1 - Roch Kinastowski, 5 - Antoni W. Wodniakowski, 6 - Ignacy Kozłowski, 7 - Helena Fluder, 14 - Aniela Pilarczyk. W uczestnikach wycieczki rozpoznano członków Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" i chóru "Dzwon", nie wykluczone że na zdjęciach reprezentowane są również inne organizacje np. Młode Polki. Jeżeli poznajecie na fotografiach swoich przodków to bardzo prosimy o kontakt. Zdj. ze zbiorów Jacka Matysika
Ostrzeszowski basen, koniec lat trzydziestych. W tym czasie basen jeszcze nie był tłumnie odwiedzany , bardziej popularnym kąpieliskiem był staw u Liebchena, które funkcjonowało jeszcze po drugiej wojnie, ale należało już do państwa Wilków. W czasie okupacji niemieckiej, Polakom na basen wstęp był wzbroniony. Na zdjęciu pani Helena Fluder. Zdj. ze zbiorów Jacka Matysika.
Rok 1943 przed naszym domem na Targowej 2(po prawej ulica Strumykowa). Na zdjęciu Stefania Puchała-Lamek i mój brat Tadeusz. Tak były ubierane biedne polskie dzieci. Łata na łacie, a ta jeszcze cerowana. Dzieci chodziły zawsze głodne. Przed naszym domem bardzo często przechodził komendant obozu jenieckiego zmierzając do koszar na Piastowskiej. Te małe dzieci kiedyś pozdrowiły go Heil Hitler i dostały od niego czekoladę i 20 marek.Chciały to powtarzać, ale były przez nas karcone. Ten komendant podobno był z Wermachty a ci uchodzili za nieco lepszych. Co też taki komendant myślał patrząc na takich obdartusów? Sylwester Adamski.
Na Stawku przy osadniku Strzegowej, rok ok 1940. Od lewej strony autor komentarza, Henia Doboszówna,kuzynka Heni-Irka Feige i Czesia Palibudówna. Zdjęcie wykonała starsza od nas Miecia Feige. Za płotem betonowy osadnik Strzegowej o wymiarach około 4x6 m był w czasie wojny co roku oczyszczany przez jeńców angielskich. W tym miejscu Strzegowa płynąca od Kąpielki, wpływała do podziemia i wychodziła na powierzchnię dopiero na ulicy Zamkowej, aby dalej płynąć przez łąki w kierunku Klasztoru. Sylwester Adamski.
Z wujkiem Alojzym Smiataczem tuż przed wybuchem wojny.Wkroczenie Niemców przeżyłem w Ostrzeszowie i zaraz wujek odwiózł mnie na rowerze do Babci w Bobrownikach, gdzie dochodziły odgłosy wojny i gdzie przeżyłem starcie dwóch samolotów-dwupłatowców: polskiego i niemieckiego, które po stoczonej walce odleciały w przeciwnych kierunkach.Obserwatorzy żarliwie modlili się o zwycięstwo polskiego lotnika. Zdjęcie wykonane u pp. Feigów. Sylwester Adamski.
Państwo Królakowie z synem Jankiem i jego narzeczoną. Rok 1938-39 ? przed swoim domem przy ulicy Ogrodowej (obecnie Daszyńskiego) Królakowie po 17 latach obecności wrócili do Polski z Francji z francuską emeryturą, więc byli zamożni.Kupili ten dom i zamieszkali w widocznych oknach. W drugim skrzydle budynku mieszkali pp. Niemcowie, a na piętrze Szczepańscy i Furmankowie, a później p Kubasowa. Janek z francuską maturą był w Ostrzeszowie kierowcą i woził Starostę i innych notabli. Zginął w 1939 roku pod Warszawą. Pani Królakowa była moją piastunką, a p. Królak uczył mnie francuskiego i ubierał podobnie jak sam chodził ubrany.
Ulica Krakowska 9 czyli obecna Sikorskiego 8. Rok ok. 1925 w tym czasie właścicielami kamienicy byli Bolesław Gibasiewicz i mój dziadek Józef Kuśnierczyk. Dziadek wygląda ostatnim oknem od prawej strony, w trzecim oknie od prawej babcia Cecylia z córkami: Czesią (ur 1921) i Kazią (ur 1922). Ulica Sikorskiego na przestrzeni wieku aż pięciokrotnie zmieniała nazwę. W czasie zaborów do 1919 roku nazywała się Breslauer Strasse w niepodległej Polsce, najpierw Krakowska i krótko Marszałka Piłsudskiego w latach okupacji niemieckiej Horst Wessler Strasse a po wojnie do dnia dzisiejszego Gen. Władysława Sikorskiego.
Dom państwa Pacanowskich oglądany z okna kamienicy przy ulicy Sikorskiego 8 (własność rodziny Kuśnierczyków). Zdjęcie wykonane w czasie wojny, przedstawia miejsce gdzie stały aż do ulicy Poprzecznej, domy zburzone przez Niemców w celu ułatwienia przejazdu. Widoczna na fotografii wisząca, drewniana weranda rozebrana została w 1973 roku.
Ulica Krakowska (Sikorskiego w kierunku Rynku), lata trzydzieste. Do tej pory tylko opowiadaliśmy o tym wąskim odcinku, który utrudniał transport przez miasto, co było przyczyną zburzenia w czasie wojny, przez Niemców, budynków po prawej stronie. Teraz, dzięki uprzejmości p.Jacka Matysika, który podarował nam to zdjęcie, możemy zobaczyć jak naprawdę wyglądał ów fragment ulicy.
Lipiec 1930 rok, pogrzeb ks. proboszcza Michała Perlińskiego. Konduktowi żałobnemu przewodzi biskup Walenty Dymek, który w latach 1912-16 był w Ostrzeszowie wikariuszem. Zdjęcie zrobiono z balkonu Banku Ludowego (dom przy ulicy Sikorskiego 24 obok Pikolo) W głębi, dobrze widoczne zabudowania zburzone w czasie wojny przez Niemców. Ta część ulicy, począwszy od kamienicy, której widać tylko małą część dachu z okienkiem a kończąc na parterowym domu z szyldem zakładu fryzjerskiego Ignacego Szulca, była bardzo wąska i utrudniała okupantowi przejazd przez miasto. Jest to jedno z nielicznych znanych zdjęć ukazujących ten fragment przedwojennej ulicy Krakowskiej. Tym unikalnym zdjęciem podzieliła się z nami p. Urszula Kozłowska. Bardzo dziękujemy!
Lata trzydzieste, plac Stawek, młody człowiek cieszący się z nadchodzących wakacji to prawdopodobnie Edmund Feige. Patrząc w kierunku ulicy Targowej, widzimy na narożniku obecnej ulicy Sikorskiego i Okrężnej kamienicę. Należała ona przed wojną do państwa Pacanowskich, prowadził w niej zakład fryzjerski Ignacy Szulc. Budynek został w czasie wojny przez Niemców zburzony. Dom z drewnianą bramą również już nie istnieje ale to już współczesna historia. Plac z przylegającymi uliczkami, pięknie wybrukowany "kocimi łbami" z początkiem lat siedemdziesiątych wszystko zostało zalane asfaltem. Zdj. ze zbiorów Waldemara Feige.
W najnowszym Czasie Ostrzeszowskim ukazał się bardzo ciekawy artykuł, autorstwa Krzysztofa Zarzeckiego o historii browarnictwa na ziemi ostrzeszowskiej. Publikacja jest bogato ilustrowana zdjęciami w tym jednym ze zbiorów Dziejów Ostrzeszowa. My natomiast tę fotografię otrzymaliśmy od p. Czesława Drzazgi. Zdjęcie z początku lat 20-tych u.w. przedstawia browar Walentego Śliwińskiego przy ulicy Chmielnej. Poprzednimi właścicielami browaru była rodzina Timlingów. Wnuk Walentego, pan Włodzimierz Śliwiński w małym chłopcu siedzącym na beczce na wozie rozpoznał syna Walentego-Czesława. Po więcej informacji zapraszamy do wspomnianego artykułu.
Komitet budowy Pomnika Powstańców Poległych w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919. rząd pierwszy od lewej: Jan Wodniakowski, Józef Pisulla, Stanisław Szóstak, Szkopek rząd drugi od lewej: Fabrowski, Wacław Dirska, Walerian Dirska, Piotr Cieplik, Perski rząd trzeci od lewej: Stanisław Dirska, Biczysko, Antoni W. Wodniakowski, Stanisław Łukasiewicz, Piotr Kempa Zdj. ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
W lipcu 1933 roku, staraniem Aeroklubu Poznańskiego zorganizowano pod Ostrzeszowem na Bałczynie szkolenie pilotów szybowcowych. Do tego celu Bałczyna nadawała się doskonale ze względów na warunki terenowe i bliską odległość od Ostrowa Wlkp., gdzie było już lotnisko sportowe i dobrze rozwinięta baza szkoleniowa. Szkolenie to nazwano "wyprawą szybowcową" i wzięło w nim udział 12 osób. Do celów nauki pilotażu przeznaczono 3 szybowce klasy "Wrona" przygotowane i dostarczone przez Aeroklub Ostrowski. Na zdjęciu otwarcie szkolenia szybowcowego na Bałczynie. Uroczyste poświęcenie trzech szybowców przez ostrzeszowskich księży przy udziale licznie zgromadzonych mieszkańców Ostrzeszowa. Z prawej strony widać orkiestrę kolejową. Władysław Graf z cyklu: Zeszyty Ostrzeszowskie nr 14. Zdjęcia ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Bałczyna, lipiec 1933 rok, szkolenie pilotów szybowcowych. W ramach programu szkolenia, odbywały się ćwiczenia utrzymania równowagi szybowca przy podmuchach wiatru. Szybowiec zawieszano na specjalnie skonstruowanej "szubienicy". Uczestnik kursu siadał na szybowcu i balansował, starając się utrzymać w równowadze, używając do tego ręcznej i nożnej dźwigni sterowania. Do ćwiczeń używano szybowce szkoleniowe "Wrona", zaprojektowane przez inż. Antoniego Kacjana. Prototyp został zbudowany w 1932 roku. Był to bardzo udany model szybowca, jego prosta konstrukcja pozwalała na to że mógł być budowany amatorsko przez koła szybowcowe.
Bałczyna, lipiec 1933 rok, zakończenie szkolenia pilotów szybowcowych. Po pokazowych lotach dla licznie zebranej publiczności - uroczyste wręczenie dyplomów pilota szybowcowego kategorii "A". Uczestnicy szkolenia szybowcowego kontynuowali swoje zamiłowania w lotnictwie, wielu z nich zostało wcielonych do służby wojskowej w lotnictwie. Kiedy ojczyzna była w potrzebie, podczas II wojny światowej, wiernie i ofiarnie stanęli w Jej obronie. W tym okresie na wszystkich frontach walczyli: Jan Maliński walczył w wojnie obronnej 1939 r. Walczył w Dywizjonie 302 sławiąc się w bitwie o Anglię. Witold Głowacki zginął w bitwie o Anglię. Zdzisław Radomski, strącony nad Anglią. Na skutek odniesionych ran, amputowano mu lewą rękę. Losy pozostałych nie można opisać z powodu braku w tym zakresie informacji. Władysław Graf z cyklu: Zeszyty ostrzeszowskie nr 14. Zdj. ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Bardzo ciekawy i przerażający dokument ze zbiorów Muzeum Regionalnego. Tym bardziej wstrząsający, że znane nam są ze zdjęci i dokumentów, osoby wzięte za zakładników. Czesław Zawielak prowadził na Rynku sklep ze sprzętem radiowym i elektromechanicznym. Ogrodnictwem zajmował się Alfons Trzeciak (błąd na obwieszczeniu - Trzeciok) Do niego należał, położony naprzeciwko szpitala, drewniany dom z przyległym ogrodem. Obecnie właścicielami domu, stojącemu przy drodze na nowy cmentarz, jest państwo Zofia i Maciej Chwalisz.
Jadą goście, jadą... 12.09.1933 rok, ulicą Kolejową jadą goście dożynkowi. Po prawej stronie widoczny warsztat Piotra Zawadki. Jak wiadomo,tradycja mechaników w rodzie Zawadków trwa do dzisiaj. Dalej duża, ładna kamienica, przed wojną należała do rodziny Niesobskich. Za nią budynek z pochyłym dachem, który wpisujemy na listę "domów, których już nie ma". Jeżeli ktoś posiada wiedzę na jego temat to prosimy o informację. Super fotografia, kolejna perełka ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Przepiękne panoramiczne zdjęcie, zrobione z miejsca gdzie przebiega obecnie ulica Łąkowa i stoi SP nr 1. Po prawej, widoczny internat ks salezjanów (ZSZ nr1) ze stylowymi wieżyczkami co świadczy że fotografię wykonano przed 1945 rokiem. Prawdopodobnie zdjęcie powstało w czasie II wojny. Na wprost straż pożarna z drewnianą wieżą, dalej gazownia. Na lewo boisko (widać zarys bramki) tzw. przy gazowni i budynki należące do Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" Zdj. ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Lata trzydzieste, widok z dachu Szkoły Podstawowej nr 2 na park im. Kosynierów Miłosławskich. Po lewej stronie zdjęcia dobrze widoczna drewniana altanka, która przetrwała do końca lat pięćdziesiątych. Było to bardzo lubiane i odwiedzane przez mieszkańców Ostrzeszowa miejsce, o czy świadczą m.in. zachowane fotografie. Co myślicie o pomyśle zrekonstruowania tej altanki? Czy pasowałaby do dzisiejszego charakteru i wyglądu parku?
Oddział kołowników ostrzeszowskiego "Sokoła" na wycieczce w 1905 roku. Pod koniec XIX w. istniał już w Ostrzeszowie zorganizowany zastęp kolarzy, który 21 kwietnia 1901 roku został oficjalnie połączony z Towarzystwem Gimnastycznym "Sokół". Autorem zdjęcia jest Marian Malinowski, znany wydawca m.in. przedwojennej Gazety Ostrzeszowskiej, pradziadek ostrzeszowskiego fotografa Grzegorz Kosmali. Piąty od lewej siedzi na trawie Józef Kuśnierczyk. Zdj. ze zbioru rodziny Kuśnierczyków i Muzeum Regionalnego.
Początek XX wieku, targ na ostrzeszowskim Rynku. Zniszczona elewacja na Ratuszu jest skutkiem wielkiej powodzi jaka nawiedziła miasto w 1900 roku. Zdjęcie wprawdzie znane i już publikowane ale mamy je w nieco lepszej jakości, poza tym jest tak rewelacyjne że nie sposób się nim znudzić. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Początek XX wieku, targ na ostrzeszowskim Rynku. Zniszczona elewacja na Ratuszu jest skutkiem wielkiej powodzi jaka nawiedziła miasto w 1900 roku. Zdjęcie wprawdzie znane i już publikowane ale mamy je w nieco lepszej jakości, poza tym jest tak rewelacyjne że nie sposób się nim znudzić. Ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Sierpień 1939 roku, kilka dni przed wybuchem wojny. Na Rynku w Ostrzeszowie, stoją od lewej: Tadeusz Górecki, Piotr Perski, Marian Perski, Janusz Pacanowski, w mundurze kaprala podchorążego Tadeusz Pacanowski i Bogdan Wodniakowski. W lewym górnym rogu, przy schodach gdzie dzisiaj jest pizzeria, widać dystrybutor benzyny, tam właśnie stała jedna z dwóch przedwojennych stacji benzynowych, druga była na Zamkowej naprzeciwko baszty. Zdj. ze zbiorów Tadeusza Pacanowskiego.
Widok z baszty na nieistniejące już kamienice, w miejscu których zbudowano w latach 70-tych księgarnię. Fotografia pochodzi prawdopodobnie z czasów wojny. Właścicielami domów była rodzina Hildebrand. Wyższy z budynków spłonął w 1945 roku, w drugim do lat 70-tych, zakład fotograficzny prowadził Alojzy Rabiega. Widoczny dach kamienicy po lewej, to dom państwa Cieplików. Zdjęcie to ukaże się w najnowszym numerze, bezpłatnego kwartalnika Ostrzeszowska Kultura, którego wydawcą jest Ostrzeszowskie Centrum Kultury. Za zdjęcie dziękujemy panu Jerzemu Kałużnemu.
Zdjęcie zrobione z wieży ciśnień ok. 1935 roku. Ta przepiękna panorama jest jak przewodnik po przedwojennym Ostrzeszowie. Po prawej stronie widać ogrody pana Koryntha, naprzeciwko internatu księży Salezjanów, przez gęste konary kasztanowców przebija się z trudem kościół św. Anny, patrząc dalej, pod klasztorkiem majaczy dach synagogi. Tych miejsc, domów, zakamarków jest bardzo wiele, dlatego zapraszamy, wybierzcie się na spacer uliczkami brukowanymi kocimi łbami i w nocy rozświetlanymi gazowymi latarniami. Ostrzeszów ten wprawdzie przeminął już bezpowrotnie ale kto zechce i popatrzy uważnie znajdzie jego ducha pod kamieniem na Borku, na strych kamienicy na Stawku czy na podwórzu przy ulicy Farnej. Zdj. ze zbiorów Muzeum Regionalnego, repro. Grzegorz Kosmala.
Członkowie Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej w Ostrzeszowie, lata 20. Historia Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej sięga czasów zaborów, gdy trzeba było zespolić młode siły do walki o polskość i wiarę katolicką. Pierwsze tego typu organizacje powstały w 1885 roku w Poznaniu. W wyniku połączenia Stowarzyszenia Czeladzi Katolickiej i Stowarzyszenia Terminatorów Katolickich powstało Stowarzyszenie Młodzieży Katolickiej, wkrótce przemianowanej na Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej. W 1919 r. powstało Stowarzyszenie Polskiej Młodzieży Żeńskiej, później nazwane Młodymi Polkami. Omawiane organizacje od 1920 r. działały w Ostrzeszowie. Dwa lata póżniej, w czasie trwania Targów Poznańskich, na wystawie prac ręcznych Związku Stowarzyszeń Młodzieży Męskiej, swoje osiągnięcia przedstawiło SMP z parafii ostrzeszowskiej. Istnieje pewne prawdopodobieństwo, że prezentowane zdjęcie zostało zrobione w Poznaniu w czasie trwania tych targów. Więcej w opracowaniu Edwarda Nawrota "Dekanat Ostrzeszowski 1821-1945". Za fotografię dziękujemy p. Andrzejowi Cichoszowi a p. Janowi Taylorowi za cenne wskazówki.
Rynek, lata trzydzieste, skład bławatów czyli sklep z materiałami i tkaninami (obecnie obuwniczy pana Warząski). Wysoki mężczyzna to właściciel kamienicy i sklepu, Józef Bagniewski, a obok stoi pracownik, Czesław Gorgolewski. Sklep przed wojną bardzo dobrze prosperował, w czwartek w dzień targowy pracowało w nim nawet dwanaście osób. Piękna fotografia, a witryna sklepowa to prawie dzieło sztuki. Zdj. za zgodą Zygmunta Bagniewskiego.
Lata trzydzieste, willa Vita przy ulicy Zamkowej 24 (obecnie Zamkowa 32). Przy furtce stoi Teofil Kozłowski dyrektor Komunalnej Kasy Oszczędnościowej, później Banku Spółdzielczego w Ostrzeszowie. Pan dyrektor znany był również ze swojej wielkiej pasji jaką było myślistwo. Z rodzinnego albumu Aleksandra Pisulli.
Członkowie Towarzystwa Śpiewu Chóru Męskiego "Dzwon" z rodzinami i przyjaciółmi na wiadukcie kolejowym przy ulicy św. Mikołaja, podczas wycieczki na Pieczyska, która miała miejsce 14 maja 1933 roku. Jeżeli jakaś osoba z fotografii zostanie przez państwa rozpoznana to bardzo prosimy o komentarz. Zdj. ze zbiorów Józefa Heblińskiego.
Panorama Ostrzeszowa wykonana z budynku internatu ks. Salezjanów (obecnie ZSZ nr 1), lata czterdzieste, prawdopodobnie okres II wojny. Widoczna m.in. plebania, kościół farny, budynki przy placu Kazimierza. W oddali zauważyć można kolejową wieżę ciśnień. Zdjęcia pochodzą z albumu Pani Sabiny Gorgolewskiej, udostępnione przez Panią Małgorzatę Szymoniak-Staniszewską.
Widok z baszty w kierunku Fary. Zarośnięty bluszczem ratusz świadczy że fotografię zrobiono w czasie wojny lub krótko po jej zakończeniu. U dołu zdjęcia widoczne kamienice (jedna częściowo spłoneła w 1945 r.), które wyburzono by w ich miejscu postawić w latach 70-tych księgarnię Pegaz. Zdj. z albumu Małgorzaty Szymoniak-Staniszewskiej.
Przedwojenna ulica Krakowska, aktualnie Sikorskiego. Widok w kierunku miasta. Po prawej, w oddali, widoczny dach z wieżyczką internatu księży Salezjanów, który spłonął w 1945 r. Na wprost majaczy szczyt kazimierzowskiej baszty. Zdjęcie z lat czterdziestych z albumu Małgorzaty Szymoniak-Staniszewskiej.
Spokój i beztroska aż się wylewa z tego zdjęcia, trudno uwierzyć że zrobiono je w czasie okupacji niemieckiej. Na dachu kościoła, po lewej i prawej stronie, dobrze widoczne kominy, świątynia dawniej ogrzewana była dwoma dużymi piecami. Do dzisiaj zachował się jeden z szybrów, drugi został w czasie ostatniego remontu zamurowany. Z albumu Małgorzaty Szymoniak-Staniszewskiej.
Zdjęcie wykonane z wieży ciśnień w latach okupacji niemieckiej. Nie widać wieży kościoła św. Anny, bo rozebrano go w 1939 r., tuż przed wybuchem wojny, a internat ks. Salezjanów (ZS nr 1) zdobią jeszcze stylowe wieżyczki, które spłoneły w 1945 r. w dużym pożarze całego budynku. Kapitalnie prezentuje się ulica Stodolna ze swoimi stodołami i stojącymi przy nich, jedna za drugą, furmankami. Może jest to dzień targowy, a czy w ogóle w czasie wojny targi sie odbywały? Z albumu Małgorzaty Szymoniak-Staniszewskiej.
Widok z baszty na ul Zamkową (Adolf Hitler Straße),czasów drugiej wojny.Po lewej widać fragment dachu synagogi,wtedy służyła za magazyn okolicznych obozów jenieckich.Chociaż już przed wojną była rzadko przez Żydów odwiedzana ze względu na ich niewielką ilość (ok 30) Gdzie obecnie stoi pomnik harcerzy widzimy staw, takich stawów było w Ostrzeszowie kilka. W 1820 r w czasie Wielkiego Księstwa Poznańskiego wydano pozwolenie na zakładanie stawów miejskich. W stawach tych hodowano ryby,które były trzymane w specjalnych skrzyniach z otworami przez które przepływała woda, chroniły również przed dzikim ptactwem i złodziejami.Taki staw był na miejscu dzisiejszego przystanku autobusowego,placu Kazimierza i oczywiście na miejscu placu Stawek.
Widok ze strychu, budynku Zespołu Szkół nr 1, m.in. na obecną ulicę Sikorskiego, Wąską (dawniej Szpitalna) i parking im. A.Wodniakowskiego. Fotografia powstała prawdopodobnie w czasie wojny, przez co wydaje się dodatkowo ciekawa bo jak wiadomo, w tym gmachu (przedwojenny internat) znajdował się obóz jeniecki. Widoczny, ogrodzony płotem ogród, przetrwał w tym stanie do lat sześćdziesiątych. Z albumu udostępnionego przez Małgorzatę Szymoniak-Staniszewską.
99 lat temu, 17 marca 1918 roku, urodził się znamienity obywatel Ostrzeszowa, Tadeusz Pacanowski, z tej okazji Panu Tadeuszowi życzymu 200 lat!. Przedszkole ochronka, 1925 r. siedzą od lewej: NN, Barbara Dirska stoją: Bogdan Olszanowski, Mieczysława Dirska, NN, TADEUSZ PACANOWSKI. góra: Wiesława i Janusz Kurzyca, Stefan Pacanowski Zdj. z archiwum Pana Tadeusza.
Widok z ul. Sikorskiego w kierunku Rynku, okres okupacji niemieckiej. W tym miejscu przed wojną stała kamienica, przypuszczamy że tworzyła 'wąskie gardło" i utrudniała komunikację, dlatego została przez okupanta zburzona. Powstała duża, pusta ściana, jak widać wykorzystana przez Niemców do reklamowania Ostrzeszowa jako perły Kraju Warty i kurortu ze świeżym powietrzem. Miejscem gdzie są piękne lasy, łąki, woda, dużo ścieżek i dróg do spacerowania. Gdzie można uprawiać różne dyscypliny sportu, bo jest basen, boisko i kort tenisowy. Nie zapomniano wspomnieć o parku miejskim, klasztorze i średnowiecznej baszcie. I to jest wszystko co naszemu koledze - Sławkowi udało się odczytać i przetłumaczyć. Jak widzimy walory naszego miasta znane są i doceniane od dawna. Bezcenne są te zdjęcia i chętnie udostępnimy je w celu promocji naszego miasta. Fotografie zrobiono z okna kamienicy państwa Kuśnierczyków.
Widok z ul. Sikorskiego w kierunku Rynku, okres okupacji niemieckiej. W tym miejscu przed wojną stała kamienica, przypuszczamy że tworzyła 'wąskie gardło" i utrudniała komunikację, dlatego została przez okupanta zburzona. Powstała duża, pusta ściana, jak widać wykorzystana przez Niemców do reklamowania Ostrzeszowa jako perły Kraju Warty i kurortu ze świeżym powietrzem. Miejscem gdzie są piękne lasy, łąki, woda, dużo ścieżek i dróg do spacerowania. Gdzie można uprawiać różne dyscypliny sportu, bo jest basen, boisko i kort tenisowy. Nie zapomniano wspomnieć o parku miejskim, klasztorze i średnowiecznej baszcie. I to jest wszystko co naszemu koledze - Sławkowi udało się odczytać i przetłumaczyć. Jak widzimy walory naszego miasta znane są i doceniane od dawna. Bezcenne są te zdjęcia i chętnie udostępnimy je w celu promocji naszego miasta. Fotografie zrobiono z okna kamienicy państwa Kuśnierczyków.
Fotografia zrobiona z baszty w czasie II wojny. Świadczy o tym reklama w języku niemieckim, na ścianie domu po lewej stronie, zachwalająca Ostrzeszów jako perłę Kraju Warty. Dobrze widoczna ulica Strumykowa, fragment Stawku, internat ks Salezjanów, ze stylowymi wieżyczkami, w czasie wojny zamieniony na obóz jeniecki, wieżę ciśnień przy przedwojennej ulicy Krakowskiej a w oddali widoczna Bałczyna z wieżą triangulacyjną.
Jadzia, Tadziu i Edziu, grudzień 1931 roku, Ostrzeszów. Tak podpisana jest ta cudowna rodzinna pamiątka udostępniona przez panią Ulkę Rudnicką. Charakterystyczny budynek UMiG, wtedy sądu i szkoły podstawowej nie pozostawiają wątpliwości że to Ostrzeszów i że fotografię zrobiono na przyklasztornych alejkach.
Krzyż przy drodze do klasztoru,w tyle widoczna ulica Leśna. Pewności co do daty powstania zdjęcia nie mamy ale są to prawdopodobnie lata międzywojenne. Nie znamy niestety historii powstania tego krzyża, podobno pierwotnie stał w innym niż obecnie miejscu, może ktoś pomoże uzupełnić braki w naszej wiedzy?
7 stycznia 1919 wyrusza i przyłącza się do Powstania Wielkopolskiego pierwszy ostrzeszowski oddział pod dowódctwem ppor. Stanisława Thiela. Powstańcy zostają zaprzysiężeni na sztandar "Sokoła". Na zdjęciu pogrzeb dziewięciu powstańców poległych w bitwie pod Korzeniem 19 lutego 1919 roku. Kondukt wychodzi z kościoła św. Anny i kieruje się w stronę cmentarza. 19 lutego 1919 roku stoczono bitwę o folwark Korzeń leżący pomiędzy Rzetnią a Hanulinem, zgineło w niej 9 powstańców. Dowodzący w potyczce Witold Prusinkiewicz został wzięty przez Niemców do niewoli. Poległych w dn. 20 lutego pochowano w bratniej mogile na cmentarzu w Ostrzeszowie.
Inspekcja odcinka ostrzeszowskiego przez Zygmunta Wieliczkę w połowie stycznia 1919 roku. Od lewej: Jan Sychmuller-oficer sztabu ostrowskiego do specjalnych poruczeń. Franciszek Twardowski-dowódca kompanii pogranicznej okręgu ostrowskiego. Zygmunt Wieliczka- szef sztabu Ostrowskiego Okregu Wojskowego. Stanisław Thiel-dowódca odcinka ostrzeszowsko-kępińskiego. Feliks Pamin-dowódca kompani pleszewskiej. Stanisław Koralewski- kierowca sztabowego samochodu(siedzi w aucie)
NIKT IM IŚĆ NIE KAZAŁ-POSZLI BO TAK CHCIELI BO TAKIE DZIEDZICTWO WZIĄŁ PO DZIADKACH WNUK NIKT NIE PYTAŁ O NIC, A WSZYSCY WIEDZIELI ZA CO IDĄ WALCZYĆ, KOMU PŁACIĆ ZA CO IDĄ SPŁACIĆ SWEJ OJCZYŹNIE DŁUG Władysław Syrokomla 6 stycznia 1919 roku Powiatowa Rada Ludowa w Ostrzeszowie postanowiła sformować batalion którego dowództwo powierzono ppor. Stanisławowi Thielowi i przyłączyć się do trwającego od 27 grudnia 1918 roku powstania. Na zdjęciu powstańcy wielkopolscy na ostrzeszowskim odcinku frontu. zdj. ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Komendant ostrzeszowskiego obozu jenieckiego, Hans Muzler w otoczeniu podwładnych, na tle budynku w którym mieściła się Komendantura Miejska Obozu Jeńców Wojennych (willa na skrzyżowaniu dzisiejszej ulicy Gorgolewskiego i Zamkowej). Zdjęcie pochodzi z roku 1939 z czasu gdy w Ostrzeszowie więzieni byli zakonnicy z Niepokalanowa z ojcem Maksymilianem Kolbe. Zdj. ze zbiorów Muzeum Regionalnego.
Kto z nami a zgodnie, My temu czołem. Kto przeciw nam, Sokolim szponem. Fotografia z początku lat trzydziestych zrobiona w budynku Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" czyli tzw. Sokolni przy ulicy Św. Anny (później Wodniakowskiego), dzisiejszej Sportowej. Za zdjęcie dziękujemy panu Józefowi Heblińskiemu, którego ojciec Stanisław był aktywnym członkiem "Sokoła"
Bardzo ciekawe zdjęcie m.in. dlatego że klasztor w okresie międzywojennym, do czasu przybycia pod koniec lat 30-tych sióstr nazaretanek, stał praktycznie pusty, nie licząc dzikich lokatorów zamieszkujących klasztorne pomieszczenia. Nie był wiec żadnym centrum religijnym czy patriotycznym. Dziwny jest więc ten widok maszerujących i umundurowanych mężczyzn bo prędzej na miejsce spotkania wybraliby Farę lub kościół Św. Anny. Fajnie byłoby gdyby to zdjęcie dokumentowało np. wymarsz powstańców na wojnę ale zapewne powód powstania tej fotografii jest bardziej banalny. Za fotkę dziękujemy pani Marii Bacik.
10-lecie Klubu Sportowego VICTORIA 26.VI.1938 r. Turniej błyskawiczny piłki nożnej z udziałem drużyn: OSTROVII Ostrów ( pasy podłużne), POLONII Kępno (koszulki ciemne), SOKOŁA Kępno (koszulki białe z orłem) oraz gospodarzy (pasy poprzeczne). Zdj. z archiwum KP Victoria w opracowaniu Stanisława Bojszczaka.
Nieznane dotąd zdjęcie, zaniedbanego i opuszczonego klasztoru, prawdopodobnie z czasów okupacji. Świadczyć może o tym tablica, podobna do tej jaką postawiły władze okupacyjne przed bramą główną, na której w języku niemieckim napisano o zakazie wchodzenia na teren klasztoru. Zdjęcie ze zbiorów pani Urszuli Rubik.